Burası Tana Toraja, aynı zamanda "Ölüler Ülkesi" olarak da bilinir. Endonezya'nın Sulawesi adasında, Torajan halkı yılda bir kere müzikle hazırlanmış cenaze töreni yapıyor.
Pek çok yabancının şok edici bulduğu bir gelenekle, Toraja halkı ölen akrabalarını evde tutuyor, onlara bakıyor ve yaşıyorlarmış gibi davranmaya devam ediyorlar.
Endonezya'nın dağlık bir bölgesinde Toraja halkı ölenlerin bedenlerini mumyalıyor ve korunmuş bedenlerine sanki hâlâ yaşıyorlarmış gibi bakıyor. Torajan halkı, ölümden sonra ruhun evde kaldığına, dolayısıyla ölülere yiyecek, giyecek ve su ikram edildiğine inanır.
Derileri ve etleri, formaldehit ve sudan oluşan bir kaplama sayesinde ölümden birkaç gün sonra başlayan çürüme ve bozulmaya karşı korunuyor. Koku çok güçlü olduğundan aile, kokuyu maskelemek için kurutulmuş bitkileri cesedin yanında saklıyor.
Torajan halkında vefat eden birinin vücudunun iyi korunmasının o aileye şans getirildiğine inanılıyor. Bu nedenle aileler, ölenlerin mümkün olan en iyi durumda kalmasını sağlamak için büyük çaba gösterir.
Aileler maddi şartları el verdikçe ölen akrabalarını yanlarında tutarlar. Durumu olmayan aileler birkaç hafta içerisinde gömerken iyi olan aileler ise yıllarca kadar ölüler ile aynı evde yaşayabiliyor.
Torajanlar çok küçük yaşlardan itibaren ölümü normal karşılamayı ve onu yolculuğun bir parçası olarak kabul etmeyi öğrenirler.
Torajanlar hayatını kaybeden akrabalarının evde kaldıklarında onları ölü olarak değil hasta olarak gördüklerini söylüyor.
Ölülerin evde kaldığı süreçte geceleri ışıklarını kapatılmadığını söyleyen kabile üyeleri, duaları da vefat eden bireylerle birlikte yapıyorlar.
Ölülerin gömülmesinin ardından geçen birkaç sene içerisinde ise tekrar mezarlarından çıkarılıyor. Temizlenip yeni giysiler giydiriliyor ve hatta fotoğraflar bile çekiliyor.