Enbiyâ Suresi Mekke döneminde inen, 112 ayetten oluşan bir sûredir. Kur'an-ı Kerim'de 21. sırada yer alırken iniş sırası olarak ise 73. sırada olan sûredir. Bu sûrenin ismi olan "Enbiya" kelimesi, "Peygamberler"anlamına gelir ve bu kelime aslında sûrenin içeriği hakkında bilgi verir. Sûrede temel olarak; peygamberler, onların tevhid davaları ve bu uğurda verdikleri mücadeleler anlatılır.
وَزَكَرِيَّٓا اِذْ نَادٰى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنٖي فَرْداً وَاَنْتَ خَيْرُ الْوَارِثٖينَۚ
Ve zekeriyyâ iz nâdâ rabbehu rabbi lâ tezernî ferden ve ente hayrul vârisîn(vârisîne).
Zekeriyyâ'yı da an! Hani o, rabbine şöyle niyaz etmişti: "Rabbim! Geride kalanların en hayırlısı sensin, yine de sen beni yalnız (çocuksuz) bırakma!"
Enbiya suresinin tefsiri, 89-90. ayetler arasında belirtilmiştir. Buna göre;
Zekeriyyâ aleyhisselâm İsrâiloğulları'na gönderilmiş son peygamberlerden biri ve Hz. Yahyâ'nın babasıdır. Milâttan önce I. yüzyılda Kudüs'te yaşamış olan Zekeriyyâ peygamberle ilgili olarak Kur'an-ı Kerîm'de verilen bilgiler, daha çok onun yaşlılık dönemine aittir (Zekeriyyâ, eşi ve Yahyâ hakkında bilgi için bk. Âl-i İmrân 3/37-41; Meryem 19/2-11).
