14 yaşında uyuyup 46 yaşında kadar uyanmadı! 32 yıl aralıksız uyuyan kadının ilginç hikayesi...

İsveçli Karolina Olsson, 14 yaşında uykuya daldı ve ancak 46 yaşında uyandı. Bu olayın ortaya çıkmasıyla birlikte, gerçek hayattaki 'uyuyan güzel' olarak anılmaya başlandı. Hayatının ilk 14 yılını ailesiyle birlikte normal bir şekilde geçirdi, ancak 1876'da bir gün şişmiş bir yüz ve dayanılmaz bir diş ağrısıyla eve döndü. Karolina Olsson, 29 Ekim 1861'de İsveç'in Oknö kentinde doğdu. Oknö, ülkenin doğu kesiminde Mönsterås yakınlarındaki Baltık Denizi'ndeki bir adadır. Karolina, beş çocuktan biriydi. Yerel okula giden dört erkek kardeşi vardı, kendisi ise evde kalıp annesine günlük işlerde yardım ediyordu. Karolina'nın babası sık sık denizde olan bir balıkçıydı. Kardeşleri gibi olmak isteyen Karolina, okuma yazma öğrenmek için zaman buldu. Bilgisini genişletmek için ailesinden onu okula kaydettirmeleri için yalvardı. Karolina 14 yaşındayken isteksizce kabul ettiler ve derslere katılmaya başladı. 18 Şubat 1876'da Karolina okuldan eve yürüyordu. Hava her zamankinden daha soğuktu ve genç kız mümkün olduğunca çabuk eve gitmek istiyordu. Donmuş bir nehrin üzerinde kısa süre yürüdükten sonra buzda kaydı. Karolina kafasını çarptı ve düşmeden dolayı vücudunun her yerinde morluklar vardı. Bir şekilde eve gitmeyi başardı ve ailesine olanları anlattı. Soğuk kış aylarında buzda kaymak alışılmadık bir durum değildi, bu yüzden Karolina'nın morlukları endişe verici değildi. UYUDU VE BİR DAHA UYANMADI Akşam yemeğini yedi, ev işlerini yaptı ve sonra yatağa girdi. Ancak genç kız ertesi sabah uyandığında bir sorun vardı. Karolina'nın başı çatlayacak gibi ağrıyordu ve dişi ağrıyordu. Ailesi Karolina'yı günlerce yatakta kalmaya ve mümkün olduğunca dinlenmeye teşvik etti. Ama bir sabah uyanmadı. UYUYAN GÜZEL Kazadan kısa bir süre sonra Karolina kalkıp kahvaltı için ailesine katılmayı başaramadı. Annesi onu uyandırmak için odasına gitti ama o uyumaya devam etti. Karolina'nın nefes aldığı açıktı ama annesinin sesine tepki vermedi. Hiçbir sarsıntı onu uyandıramadı. Garip durumu haftalarca devam etti ve Olsson ailesi yapabilecekleri tek şeyin dua etmek olduğuna inanıyordu. Bu arada Karolina'nın annesi kızına banyo yaptırıp saçlarını yıkayarak bakıyordu. Her gün iki bardak süt ve iki bardak şekerli su veriliyordu ama genç kız hala derin uykuda gibi görünüyordu. Komşular da Karolina'nın ortalıkta görünmediğini fark ettiler ve kıza ne olduğunu sordular. Durumunu öğrendiklerinde kasabadan insanlar onu ziyarete geldi. Onu uyandırmaya çalıştılar. Kızın yatak odasında insanlar bağırmayı ve çeşitli şekilde uyandırmaya çalıştılar ancak Karolina'dan hiçbir yanıt gelmedi. Aylar geçti ve kısa süre sonra tüm ada, Oknö'nün Uyuyan Güzeli Karolina'yı öğrendi. Sakinler, genç kıza yardım etmesi için anakaradan bir doktor getirdiler. Karolina'yı ilk muayene eden sağlık görevlisi onun komada olduğunu tespit etti. Durumu alışılmadık olsa da doktor çok endişeli görünmüyordu. Adayı ziyaret etmeye devam etti ve Karolina'yı bir yıl boyunca takip etti. Yapabileceği hiçbir şey olmadığını fark eden doktor, İskandinavya'nın önde gelen tıp dergisinin editörüne bir mektup yazdı. Karolina hakkındaki bir metnin, kıza nasıl yardım edebileceğini bilen profesyonellere ulaşmasını umuyordu. Beklendiği gibi, uyanamayan bir kızın sıradışı hikayesi tıp camiasını büyüledi ve İsveç'in dört bir yanından doktorlar bu gizemi çözmek için Oknö'ye geldi. Ancak hiçbir teşhis ve tedavi işe yaramadı. Yıllar boyunca Karolina ile temas halinde olan herkese göre, o sadece uyuyordu. Karolina'nın bakıcısı olduğu için tüm zamanını onunla geçiren annesi uykusunda kıpırdanıp sesler çıkardığını ama tek bir kelime bile etmediğini söyledi. SONUNDA UYANDI Karolina'nın annesi 1904'te vefat etti, bu da babasının onun bakıcısı olması gerektiği anlamına geliyordu. Çoğu zaman uzakta olduğu ve genç bir kadına nasıl bakılacağını bilmediği için baba bir hizmetçi tuttu. Hizmetçiye göre, Karolina ile hiç konuşmamış veya onun konuşmasını duymamış. Hizmetçi sık sık yemeğini yatağın yanına bırakmış, ancak uyuyan kadın tek bir lokma bile yememiş. Karolina'nın kardeşi 1907'de öldüğünde, uykusunda ağlamaya başladığı ancak gözlerinin kapalı kaldığı bildirildi. Hizmetçi daha sonra Olssonlar için çalışırken birkaç garip şey fark ettiğini söyleyecekti. Örneğin, şekerleri bazen hiçbir açıklama yapılmadan kayboluyordu. Karolina'nın bahçedeyken şekerleri aldığından şüpheleniyordu. 3 Nisan 1908'de Karolina 32 yıl 42 gün sonra uyandı. Hizmetçi yatak odasından gelen ağlama seslerini duydu ve Karolina'yı yerde uyanık buldu. Konuşamıyordu ve genel olarak güçsüzdü. Kardeşleri haberi duyduklarında eve koştular ama Karolina onları tanıyamadı. Ancak 1876'da yatağa girmeden önce olan her şeyi hatırlıyordu. Karolina uyandığında 46 yaşındaydı ancak fiziksel görünümü genç bir kadınınki gibiydi. Davası Avrupa ve Amerika'da oldukça iyi bilindiğinden, muhabirler onunla röportaj yapmak umuduyla Oknö'ye gittiler. Karolina'nın ailesi, medyanın çok fazla ilgisinin kötü olabileceğine inanarak saklanmaya karar verdi. Muhabirlerle konuşmayı reddettiler. Karolina uyandıktan birkaç gün sonra Olsson ailesi onu psikiyatristler ve doktorlar tarafından değerlendirilmek üzere Stockholm'e götürdü. Tamamen sağlıklı olduğu belirlendi. Karolina ortalamanın üzerinde bir zekaya sahipti ve okuyabiliyor ve yazabiliyordu. Gözleri hala ışığa karşı biraz hassastı, bu da iddiaya göre 30 yıl uyuyan biri için beklenen bir şeydi. Şaşırtıcı bir şekilde, annesinin ölümünden sonra kilo vermeye başladı. Ancak günler geçtikçe Karolina gücünü yeniden kazandı. KAROLİNA OLSSON'A NE OLDU? Karolina'nın açıklanamayan uykusu sağlık uzmanlarını yıllarca şaşırtmaya devam etti. 1910'da İsveçli ünlü bir psikiyatrist olan Harald Fröderström cevapları bulmak için Oknö'ye gitti. Çok konuşkan ve iletişimci olan Karolina ile tanıştı. Psikiyatrist, travmatik bir olaydan sonra psikoz yaşadığını ileri sürdü. Kış uykusu teorisini kısmen reddetti. Fröderström iki yıl sonra Karolina'nın ailesinden öğrendiği bilgileri ifşa ettiği bir makale yayınladı. Kardeşlerine göre, o yıllarda birkaç kez uyandı ancak etrafındaki herkese aşırı derecede öfkelendi. Psikiyatrist, Karolina'nın ailesinin dikkatini çekmek için hasta olduğuna inandığını öne sürdü. Karolina'nın annesi, herkes evden uzaktayken onu besledi ve ona eşlik etti. Bu, annesinin ölümünden sonra Karolina'nın aniden kilo vermesini açıklıyor, zira hizmetçi ona sadece iki bardak süt vermeye devam ediyordu. Bu arada Karolina, Oknö'de yaşamaya devam etti ve yerel bir efsane haline geldi. Uyuyan güzel sendromu olarak da bilinen Kleine-Levin sendromu, onlarca yıl sonra tanımlandı, ancak Karolina'nın vakası tanı kriterlerine uymuyordu. Karolina 88 yaşındayken 5 Nisan 1950'de vefat etti.