Her İtalyan çocuk için Coverciano'ya
(İtalya Milli Takımı'nın Floransa'daki tesisleri) adım atmak milli takım forması giymek için yapılan en büyük adımdır. İtalya'nın genç takımları için seçilen oyuncular tesislerde toplanırken iki genç birbirinin elini sıkıp ömür boyu bırakmamak üzere arkadaşlıklarına adım attılar.
Elini ilk uzatan Roberto Mancini, karşısındaki ise Gianluca Vialli'ydi… İki isim de İtalya futbolunun en önemli isimleri olurken futbol tarihine de adlarını altın harflerle yazdırdılar… Sampdoria'da buluştuklarında
"Mancini'yi hep ben besledim" diyen Vialli sonrasında kariyerine İngiltere'de devam ederken dostlukları ise asla kopmadı. Mancini de Ada'nın yolunu tutuktan sonra futbol kariyerleri bitince ikisi de sudan çıkmış balığa döndü. Teknik adamlığa geçişte Mancini başarıdan başarıya koşarken, Vialli başarısız denemelerle düşe kalka ilerledi…
En son 2001'de kısa Watford macerası sonrasında Vialli boşta kalırken yaşadığı Pankreas kanseri sonrasında hayatı da değişti…
SEVİNÇTEN SAHAYA GİRDİ
Mancini 14 yaşında tanıştığı arkadaşını bir an olsun yalnız bırakmazken ilk elini tutan oldu. İtalya Milli Takımı'nın başına geçince hemen Vialli'yi takım koordinatörü yapan Mancini
'gizli danışmanım' diyerek de arkadaşının kanseri atlatmasında en büyük yardımcısı oldu. Avusturya karşısındaki zaferde ikilinin kucaklaşması ise Vialli'nin sözleriyle
"Biz arkadaş değil, kardeşiz!" sözünün vücut bulmuş haliydi.
