Yakın bir kız arkadaşım, ayaküstü karşılaştığı bir arkadaş grubuyla laflamaya başlar;
"Çek bir sandalye gel, iki laf edelim" derler. Bizimkisi oturur, sohbet uzadıkça uzar... Masadan kopmak ister ama kopamaz...
Peki neden? Arkadaşım, şöyle anlatıyor:
"Arkadamdan konuşacaklar diye korkumdan tuvalete bile kalkamadım, saatlerim heba oldu..." Evet, bu korku uzun zamandır var etrafta çünkü bir kişiyi masadan kalktığı an çekiştirmeye başlıyoruz, geri döndüğünde ise maskelerimizi takıp hiçbir şey olmamış gibi yapıyoruz. Ah sahtekarlık kanımıza işlemiş ne yaparsın! Şehir hayatının, gezip tozmanın, girilen ortamların bedeli hep bunlar işte...
