Hafta sonu, bütün ülke minik Pamir'e ağladı. Zekeriyaköy'deki evinden ayrıldıktan sonra iki gün aranan ve sonunda komşu evin havuzunda cesedi bulunan Pamir, Türkiye'yi yasa boğdu.
Cumartesi öğle saatleriydi. Haberi, o an ekranımda açık olan Bugün TV'den öğrendim.
Öğrenmez olaydım... Ben böyle bir 'habercilik ihtirası' görmedim. Cesedin bulunmasını herkesten önce ve herkesten daha ayrıntılı(!) vermek için neredeyse tüm habercilik ilkeleri çiğnendi. Acılı annenin üzüntüden bayılıp kendini kaybettiği o anlar yarım saat içinde en az 15 kez ekrana getirildi. Perişan babanın, haberi aldıktan sonra oğlunun cansız bedenini görmek için komşu eve gidişi ve o sırada söylediği sözler defalarca ekrana taşındı. Aile üyelerinin, havuzdan çıkarılan cesede sarılışları arka arkaya defalarca yayınlandı. Gün gelecek bizler o günü unutacağız ama aile, o görüntüleri izleyecek. Her defasında Pamir için bir kez daha ölecekler... O anne, o baba, o akrabalar acaba o görüntülerinin defalarca yayınlanmasına onay verir miydi?
Hayatlarının en perişan anında milyonlarca kişi tarafından izlenmeye gönülleri razı olur muydu? Tabii ki hayır... Ama Bugün'cüler onlara sormadı. Çünkü varsa yoksa reyting idi...
O haberi bu şekilde verenlere soracağım tek soru var: O çocuk sizin evladınız olsaydı, o acılı anne ile baba siz olsaydınız; yine de o görüntüleri bu pervasızlıkla yayınlar mıydınız?
RTÜK ve YSK cezalarının tartışıldığı şu günlerde sapla saman iyice birbirine karışır oldu. Ağzında sahte dinamit lokumunu patlatır gibi yapan çocuğun videosunu yayınladı diye Seda Akgül'ün Star'daki programına 600 bin lira ceza geldi. Sözde seçim yasaklarını ihlal etti diye A Haber'e tarihi ceza kesildi. Okan Bayülgen, Seda Sayan ve diğerleri, cezalarla inim inim inliyor.
Ama rakip kanal ceza aldığında kıs kıs gülüp ellerini ovuşturanların unuttuğu bir şey var: Bugün bana, yarın sana!
