Cuma günü Medyatik'te görme engelli sanatçımız Metin Şentürk'ü ağırlayacaktım. Hayatta iki büyük korkum vardı. Biri, gözlerimi kaybetmek, ikincisi özgürlüğümü yitirmek... Herkes gibi ben de görme engellilerle ilgili empati kurabilmek için arada bir gözlerimi kapar ya da elektriklerin ansızın gittiği gecelerde düşüncelere dalardım. Ama Metin'i ağırlayacağım gün bunun yetmeyeceğini anladım. Doğruca Gayrettepe Metro İstasyonu'nun yolunu tuttum. Orada günlerdir süren bir organizasyon var: Karanlıkta Diyalog...
Bin 600 metrekarelik kapalı bir alan. Biletinizi alır almaz elinize bir beyaz baston tutuşturuyorlar. Cep telefonu, fener, çakmak, kibrit, hatta fosforlu saatinizi bile dışarıda bıraktırıyorlar. Yanınızda görme engelli bir rehber ile (İroniye bakar mısınız) sizi zifiri karanlığın içine bırakıyorlar...
GERÇEK IŞIK
Elini sıkı sıkı tuttuğum eşimle birlikte önce bir parka geldik. Tahta çitlere dokunduk ellerimizle. Ben oraya park edilmiş bir bisikleti selesinden tanıdım. Otomobillerin, kedilerin, köpeklerin, kuşların sesleri bize ilk kez bu kadar net ama bir o kadar da ürkütücü geldi. Sopa ve ellerimizin yardımıyla bir tahta köprüye geldik. Normal hayatta üzerinden geçtiğimizi bile fark etmeyeceğimiz o köprü bize 'Sırat köprüsü' gibi geldi. Banka ATM'sini ellerimizle tanımaya çalıştık. İstiklal'de bir tramvaya binip boş koltuğu bulabilmem 15 dakikamı aldı. Motorla Boğaz'ın karşı kıyısına geçerken, rüzgarı ve martıları hissettim. Bir kafeteryada ağırlandık. Koltukların her zaman televizyonun karşısına dizildiğini, bunun da görme engelliler için önemli bir tüyo olduğunu orada öğrendim. Zifiri karanlıkta görme engelli barmen bize çay ve kahve hazırladı.
Çıktığımızda bizi 'aydınlatan' sadece gün ışığı değildi. Aydınlanmanın yalnızca gözün diyaframında değil, ruhta ve beyinde yaşandığını fark ettik. Şehir hayatında bazen varlıklarını bile hissetmediğimiz görme engellilere duyduğumuz takdir ve hayranlık, yüze hatta bine katlandı.
Şimdi bir tek arzum var; ne kadar siyasetçi, bürokrat, yerel yönetici, aydın, yazar, gazeteci varsa hepsinin Karanlıkta Diyalog tecrübesini yaşaması... Eminim, çıkar çıkmaz toplantı üzerine toplantı yapacak, kendilerini engellilerin şehirdeki hayatını kolaylaştırmaya adayacaklardır.
