Raziye Tombul, Hürü Dülek ve Latife Ergovan, yıllarca tek bir harf okuyup, en azından isimlerini yazmak arzusuyla okul yolu gözlemiş, Başkan Recep Tayyip Erdoğan'ın eşi Emine Erdoğan'ın himaye ettiği 'okuma-yazma seferberliği' ile de 60'lı yaşlardan sonra okul sıralarında en büyük hayalleri gerçeğe dönüşmüş yüzlerce kadından yalnızca üçü... Türkiye'nin dört bir yanından bir milyona yakın kişinin okuma-yazma öğrendiği seferberlik ile Sivas Halk Eğitim Merkezi'nde hayallerine kavuşan Anadolu kadınları, yaşadıkları mutluluk ve değişimi SABAH'a şu sözlerle anlattı:
50 YIL HEYBEMDE TAŞIDIM
RAZIYE TOMBUL (58):
Kızların okula gitmesine hoş bakılmazdı. Babam da beni okula göndermemek için yaşımı nüfusa büyük yazdırdı. Okul çağımdan başlayıp ergenliğime kadar yıllarca dağlarda koyun otlattım, yaşıtlarımın okul anılarını dinleyip, yazdıkları yazı ve okudukları hikaye kitaplarına hevesle baktım. Kimi zaman tek harfini bile bilmediğim o hikaye kitaplarını tam 50 yıl çoban heybemde taşıdım. Olur ya belki bir gün bende onları okurum diye. Resimlerine bakıp, ne anlatıyor'u anlamaya çalışmakla geçti çocuk yaşlarım. Babam görmesin diye heybeme koyduğum o hikaye kitaplarını tarlalarda da taşıdım. 56 yaşımda torunlarımın bana o kitapları okumaya başladığı yıl bir kurs açıldı, Cumhurbaşkanı Erdoğan ve Eşi Emine Hanım destekliyor, herkes okuma yazma öğrenebilecek dediler. O gün sabaha kadar uyuyamadım. Hemen gidip kayıt yaptırdım, artık 6 yaşında çocuk değildim, elinden tuttuğum torunlarımla tutum halk eğitimin merkezini. Heybemdeki hikaye kitaplarımı da götürdüm giderken. En çok da onları okumak istiyordum çünkü...
BİR HARF İÇİN 53 YIL BEKLEDİM
HÜRÜ DÜLEK (60):
Sivas'ın Yıldız Köyü'nde yaşıyorum. Okumak en büyük hayalimdi. Öğretmenlik mesleği çocuk yaşımdan bu yana çok istediğim bir şeydi. Yıllarca köyde okula giden arkadaşlarımı ağlayarak izlerken şimdi ben de okula gidiyorum. Okuma yazma öğrendim, artık torunlarıma masal bile okuyabiliyorum. 7 yaşındayken bulup sakladığım o resimli hikaye kitabını tam 53 yıl sonra okuyabildim. Bir harf için 53 yıl bekledim, yıllarca resimlerinden ne anlattığını anlamaya çalışmıştım. A'yı B'yi çizemiyor, telefonumu bile açamıyor hatta bineceğim arabayı bulamıyordum. Okuma yazması olmayan insan kör-sağır ve dilsiz gibi. 'Yaşın geçti, öğretmen olamazsın' diyorlar, bunun için çok mu geç bilmiyorum ama ben elimden geleni yapacağım. Şimdi bir şekilde o tahtanın başına geçmek, okumak ve okutmak istiyorum. Bu hayalime kavuşamasam bile bu hayatta artık sağır ve dilsiz değilim, okuyup-yazabiliyorum.
64 YIL OKUL YOLUNU GÖZLEDİM
LATİFE ERGOVAN (70):
Bizim oralarda köyde tek okul olur, hasat sonu kara önlüğünü giyen okul yolunu tutardı. Babamız bizi okutmadı. 70 yaşıma girdim, geçen ömrümde içimdeki tek uhde okul oldu. Yolumu, adresi sorduğum gençler 'kör müsün yazıyor' deyip dalga geçti. 6 yaşımda yol kenarında okula gidenleri izlemeye başladım, 70 yaşıma geldim penceremden hala izlerdim okula gidenleri. 64 yılım okul yolunu gözleyip, okuma özlemiyle geçti. Bize yıllar sonra imkan tanıyıp, ömrümün ikinci baharında hayalimi veren Başkanımız Erdoğan ve eşi Emine Hanım'a minnettarız. Öyle büyük bir iş yaptılar ki...
