Sanki seçim bitmiş, sandıkta netice alınmış gibi bir telaşları vardı. "Erken gelen oturur" misali pek çok kişi salonda koltuk kapma gayretine girişmişti. "Salon kalabalık mıydı?" Evet... Peki, "6 genel başkanın 'uyumlu görünme çabası' parti tabanlarında siyasi nezakete ve paylaşıma dönüşmüş müydü?" Hayır.
Öyle ki... Bütün salon kompartımanlara ayrılmıştı.
"Hanımefendi oradan kalkar mısınız? O bölüm DEVA Partisi'ne ayrıldı!"
"İyi ama benim yerime oturmuşlar!"
"Vallahi orasını bilemeyiz!"
"Gelin o zaman, birlikte gidelim de bana ayrılan yeri boşaltın ancak o şartla kalkarım!"
İlk izlenimler böyle...
6'lı Masa'nın Ortak Politikalar Mutabakat Metni takdim toplantısında, politik doku uyumsuzluğu ve konjonktürel birliktelik sıkıntısı her an kendisini hissettiriyordu. Alkış almaya, tribüne oynamaya aday o kadar cilalı sözler duyduk ki...
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, bir beyanatı, birkaç kararnamesi ve bir haftalık Meclis mesaisi çağrısı ile Millet İttifakı'nın vaatlerinin onda dokuzunu boşa çıkarabilir. O denli ilginç bir metin okundu bizlere.
Ne tür vaatler dizisi ile karşılaştık? Esasen, "Siyasal Aşure" servis edilmişti. Bolca Ali Babacan, uzun uzun sıralanan başlıklarıyla Ahmet Davutoğlu, klişeleşmiş söylemleri ile Kemal Kılıçdaroğlu ve az biraz da Meral Akşener, Temel Karamollaoğlu ve Gültekin Uysal mutfağından katkılar dikkati çekiyordu.
Temel mantığı ne idi?
Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'ni ve kurumsal yapısını tasfiye etmek, geriye dönüşü sağlamak!
Başka?
Elbette, AK Parti döneminde hayata geçen pek çok uygulamanın devamı. Tabii ki utangaç bir dille, o başarılı modelin takdir edilmesi yerine, "güçlendirilerek sürdürüleceği" söylemi!
