Herkesle helalleşiyorlardı...
Hatalarını anladıklarını, artık faşistlik, ayrımcılık yapmayacaklarını, insanlara, değerlerine hakaret etmeyeceklerini, bu kez samimi olduklarını söylüyorlardı.
Oyunu alamadıkları dindarlara, muhafazakârlara, yoksullara, emekçilere şirin görünmek için camiden, gecekondudan çıkmıyor, iftar sofralarından kalkmıyorlardı.
Poz verirken kareye mutlaka bir başörtülü kadın, takkeli hacı amca, "köylü" sıkıştırıyorlardı.
Numaracılık çığırından çıkmıştı...
Öyle ki seçilir seçilmez ilk işi belediyeden muhafazakâr işçileri kovmak olan İmamoğlu, teravih namazını 40 rekât kılmaya başladığını söylüyordu.
Halk, birkaç ayda evlad-ı Fatihan'a dönüşen Canan Kaftancıoğlu'nun ifadesiyle "takiyelerini" yemedi.
Kaybettiler. Aynı zamanda soğukkanlılıklarını da...
Daha sandıklar soğumadan Erdoğan'a oy veren depremzedelere yaptıkları yardımları "haram" ettiler.
Kılıçdaroğlu çıkıp yenilgisinin faturasını "oyunu 500 TL'ye satan cahil köylülere" kesti.
Seçmenleriyse biliyorsunuz hâlâ güneyde inkâr nöbetlerinde... Bodrum'daki hanzo mekânlarında çekilmiş fotoğraflarının altına, "Pis fakirler, bizim keyfimiz yerinde, bundan sonrasını siz düşünün" notları düşüyorlar.
Birkaç gündür de Kılıçdaroğlu'na oy vermediğini söyleyen Abdüllatif Şener üzerinden "Bu sağcılara, dindarlara, muhafazakârlara güven müven olmaz" diye söyleniyorlar.
Evet, helalleşme dedikleri şeyin oya mukabil olduğunu itiraf ediyorlar...
