Performans ve fotoğraf sanatçısı Ulay yaşamını yitirdi; Frank Uwe Laysiepen (Ulay) kimdir?
Marina Abramoviç ile yaptığı çalışmalarla tanınan usta performans sanatçısı ve fotoğrafçı Ulay, 76 yaşında hayatını kaybetti. Almanya'da doğan Ulay lakaplı Frank Uwe Laysiepen, performansları ve fotoğrafları sık sık toplumsal cinsiyet kimliği ve cinselliği sorgulayan çalışma ve eserleri ile tanınan bir sanatçıydı. Beğenilen eserleri ile dünya genelinde ün kazandı ve birçok hayrana ulaştı. Peki, Frank Uwe Laysiepen (Ulay) kimdir? Ulay’ın hayatı ve yaptığı çalışmalar ile ilgili bilgileri haberimizde derledik. Frank Uwe Laysiepen (Ulay) kimdir sorusunun yanıtı ve eserleri…
Frank Uwe Laysiepen'in ölümü, kariyerinin en ünlü dönemini paylaştığı ve birlikte birçok esere imza attıkları Ulay'ın eski ortağı ünlü Sırp sanatçı Abramovic tarafından duyuruldu. Galerisi tarafından (internet ortamında) yayımlanan duyuruda, "Arkadaşım ve eski ortağım Ulay'ın ölüm haberini öğrenmekten büyük üzüntü duyuyorum" diye yazdı. "O, derinden özlenecek olağanüstü bir sanatçı ve insandı. Bugün, sanatının ve mirasının sonsuza dek yaşayacağını bilmek rahatlatıcı." dedi.
ULAY KİMDİR? FRANK UWE LAYSIEPEN HAYATI
Gerçek adı Frank Uwe Laysiepen olan 1943 doğumlu Alman sanatçı, anolog fotoğraf ve Polaroid ile yaptığı çalışmalarla 60'ların sonları ile 70'lerde en aktif yıllarını yaşamıştı. 1943 yılında Almanya'nın Solingen şehrinde dünyaya gelen Ulay Ljubljana'ya taşınmadan önce Amsterdam'da yaşadı ve çalıştı. Polaroid sanatı ve uzun süredir eşlik eden Marina Abramović ile ortak performans sanatıyla uluslararası tanınırlık kazanan Ulay, Slovenya, Amsterdam ve Ljubljana, Slovenya merkezli bir sanatçı.
MARİNA ABRAMOVİC İLE ÇALIŞMALARI
1976'da Laysiepen, Ulay adında Sırp performans sanatçısı Marina Abramović ile bir araya geldi. O yıl birlikte yaşamaya ve performans göstermeye başladılar. Abramović ve Ulay işbirliğine başladığında araştırdıkları ana kavramlar ego ve sanatsal kimlikti.
Sürekli hareket, değişim, süreç ve "hayati sanat" ile karakterize edilen "ilişki çalışmaları" yarattılar. Bu, on yıllık etkili işbirlikçi çalışmanın başlangıcıydı. Her sanatçı, kültürel miras gelenekleri ve bireyin ritüel arzusu ile ilgileniyordu.
Sonuç olarak, "Öteki" adı verilen kolektif bir varlık kurmaya karar verdiler ve kendilerinden "iki başlı bir cismin" parçaları olarak konuştular.
İkizler gibi giyinip davrandılar ve tam bir güven ilişkisi kurdular. Bu hayali kimliği tanımladıkları için, bireysel kimlikleri daha az erişilebilir hale geldi. Fantom sanatsal kimliklerin bir analizinde, Charles Green bunun sanatçının sanatçı olarak daha derin bir anlayışa izin verdiğini kaydetti, çünkü sanatsal öz-yapıyı kendi kendini incelemeye hazır hale getirmenin bir yolunu ortaya çıkardı.
Abramović ve Ulay'ın çalışmaları bedenin fiziksel sınırlarını test etti ve erkek ve dişi prensiplerini, psişik enerjiyi, aşkınsal meditasyonu ve sözsüz iletişimi araştırdı. [5] Bazı eleştirmenler feminist bir ifade olarak hermafroditik bir durum fikrini araştırırken, Abramović bunu bilinçli bir kavram olarak görmeyi reddediyor. Vücut çalışmaları, her zaman öncelikle bireyin birimi olarak bedenle, ebeveynlerinin askeri geçmişlerine izlediği bir eğilim ile ilgilendiğinde ısrar ediyor. Abramović / Ulay, kendilerini toplumsal cinsiyet ideolojileriyle ilişkilendirmek yerine, aşırı bilinç durumlarını ve bunların mimari mekanla ilişkilerini araştırdı.
Vücutlarının seyirci etkileşimi için ek alanlar yarattığı bir dizi eser tasarladılar. Performans tarihinin bu aşamasını tartışırken şöyle dedi: "Bu ilişkideki ana sorun iki sanatçının egolarıyla ne yapacağımdı. Bir şey yaratmak için egomu nasıl yıkacağımı bulmak zorundaydım ölüm benliği dediğimiz hermafroditik bir varlık hali gibi. "