 |  |
 |
|
Firdevs Hanım'ın gözyaşları gibi
Önceki gün yazı işleri toplantısındayız. Önümüzdeki dev ekranda şehitlerimizin cenaze töreninden gelen yüzlerce fotoğraf bize bakıyor. Acıyla dağlanan yüreklerin fotoğrafları. Asker-sivil saf tutmuş, gözler yaşlı.
Sadece üç kişi ağlamıyor. Şehit yarbayımızın eşi Firdevs ve oğulları Batıkan ile Doğukan.
Çünkü anne Firdevs çocuklarına yemin ettirmiş, "Gözyaşlarınızı gösterip PKK'lıları mutlu etmeyeceksiniz" diye..
Bizim her türlü acıyı görmeye alışmış gözlerimiz doluyor.
Bu duygularla gazeteyi hazırlamaya başlıyoruz.
Cenaze törenini manşet yapacak mıyız, bu acıyı herkese gösterecek miyiz? Hayır diyoruz. Yapmayacağız. Şehit eşi Firdevs Hanım bize yol gösteriyor çünkü.
Bize bu kahpeliği yapanlara acımızı gösterip onları mutlu etmeyeceğiz.
Bir avuç kalmış kendi yandaşlarına güç gösterisi yapmalarına, bizim acılarımız üzerinden tatmin olmalarına izin vermeyeceğiz.
Ve karar alıyoruz. Acımızı iç sayfalarımıza gömüyoruz; aynen Firdevs Hanım'ın, Batıkan'ın, Doğukan'ın içlerine akıttıkları gözyaşları gibi...
|
