Türkiye, mayısı zirveler ve küresel ilişkilerle geçiriyor. DEİK/ Türkiye- ABD İş Konseyi (TAİK) ve American Turkish Council (ATC) 36. Ortak Yıllık Konferansı'ndayım. Washington'daki Trump Int'l Hotel'in salonlarında iki ülkenin ekonomik ilişkileri konuşuluyor. Bunun detayını yarın yazacağım.
Aynı saatlerde İstanbul, Karadeniz Ekonomik İşbirliği Teşkilatı (KEİ) 25'nci Kuruluş Yıldönümü Zirvesi'ne ev sahipliği yapıyor. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan 821 delegenin katıldığı zirvede "bölgesel istikrar" çağrısı yapıyor, pasaportsuz seyahatten, daha yoğun işbirliğinden söz ediyor.
Çeyrek asır, kurumlar için bazı başarıların da gerçekleşmesinin bekleneceği yeterli zamandır. Eğer bu süre içinde önemli atılımlar olmamışsa, ya bu kurumun varlık sebebi ortadan kalkmış veya yönteminin gözden geçirilme vakti gelmiş demektir.
Ben KEİ'nin artık varlık sebebini zamanın ruhuna uygun hale getirmesi gerektiğine inanıyorum. Neticede 350 milyon insanın yaşadığı 12 ülkeden, 2.7 trilyon $'lık gelirden söz ediyoruz.
Kabaca hesapla fert başına 7 bin 714 $'lık gelir ile Karadeniz havzası, orta gelir tuzağından 25 yıldır çıkamamış görünüyor. Peki, Atlantik havzası?
Ortalamalar yanıltıcı olsa da yaklaşık 20 bin $'dan söz ediyoruz.
Türkiye, 2002'deki 3 bin $ civarındaki kişi başı gelirini 10 bin $'ın üzerine çıkarmayı başarmış bir ülke... Bu alanda geliştirdiği yığınca yetenek var ve şimdi benzer enerjiyi, bölgesine aktarmak istiyor.
Güneyimizdeki savaşa rağmen kuzeyimizdeki fırsat penceresi, bu kabiliyetleri yeşerteceğimiz alanlardan biri...
Benim önerim ekonomik gücün, Atlantik etrafındaki eski dünyadan (BATI) Pasifik havzasına doğru meylettiği bu çağda, Karadeniz bölgesindeki 12 ülkenin, buna uygun stratejiler belirlemesidir.
Baktığınızda 12 ülkede, yok yok... Enerjiden sanayiye, ticaretten doğal kaynağa dek hazinenin üzerinde oturan ülkelerin, (biz dâhil) yeni bir Karadeniz stratejisine ihtiyacı olduğunu savunuyorum. Bizler yapmazsak bunu bizim için ne Batı ne de ABD veya Çin yapmayacaktır.