AK Parti 1 Kasım 2015'te yapılacak tekrar seçimden tek başına hükümet olarak çıkmalıdır ve akıllı olunursa bunun olma olasılığı kuvvetlidir. AK Parti yüzde 44-45 sınırını gördüğü an tek başına hükümet olur. Türkiye'nin yararına olan yeniden istikrarlı bir 4 yıllık AK Parti hükümetidir. 7 Haziran sonrası yaşadığımız kaos ve kargaşa ortamı hepimizin gözleri önündedir. AK Parti'nin de yeni döneme hatalarından ve yanlışlarından ders alarak kendi ontolojisine uygun özgüvenli bir ruhla hazırlanması zorunludur.

Fakat her halükârda bu parlamenter sistem bir gün tıkanacak ve belki de un ufak olacak bu ülke. Bu ihtimalden de korktuğumu itiraf etmek zorundayım. O sebeple kimilerinin Tayyip Erdoğan obsesyonuna inat ısrarla ve ısrarla Başkanlık Sistemi'ni savunuyorum. Bu Erdoğan meselesi değil Türkiye meselesidir.
Türkiye'nin geleceği meselesidir. Demokrasinin yegâne yolunun parlamentarizm olduğu büyük bir yalandır.
Herkesin de bildiği gibi tarihin ilk modern demokrasisi ABD'dir ve bu ülkenin siyasi sistemi de anayasasının kabul edildiği ilk günden beri başkanlık sistemidir. Yani başkanlık sistemi demokrasi tarihinde bir istisna değildir. Bugün liberal demokrasi diye bildiğimiz kavramın tarihte ilk hayata geçişinin sistemidir. Başka bir deyişle modern liberal demokrasi tarihte ilk defa başkanlık sistemi halinde boy göstermiştir.
***
Oysa parlamenter sistem liberal demokrasinin zıddı olan bir sistemin, mutlak monarşi denen diktatörlük şeklinin, biraz yumuşamasının bir ifadesi olarak tarih sahnesinde ilk defa boy göstermiştir. "Devlet benim!" anlayışındaki hükümdarın yetkilerini kısıtlamak ve onu, bazı konularda halka danışmaya mecbur bırakmak için icat edilmiş bir alettir.
Ayrıca parlamenter sistemin tarihi, bir hükümdarın parlamentoyu feshedip, kendi mutlak diktatörlüğünü yeniden ilan etmesi hadiseleriyle doludur. Zaman zaman da parlamentonun, bir lider etrafında ayaklanıp hükümdarı halletmesi ve yeni bir mutlak monarşiye kadar, bir süre o liderin diktatör olması hadiseleri görülür. Halbuki, 1788'de hayata geçtiğinden bu yana, Amerikan Başkanlık Sistemi, ne o hükümdarlara tekabül eden Başkanın parlamentoyu feshedip diktatörleşmesine; ne de parlamentonun ayaklanıp Başkanı devirmesine sahne olmuştur. Özetle parlamenter sistemin tarihi zorbalık ve savaşla doludur. Amerikan Başkanlık Sistemi'nin tarihi ise huzur ve barışla doludur.
***
Başkanlık sistemini kötülemek için öne sürülen Latin Amerika örnekleri, çarpıtmadan başka bir şey değildir. Birincisi; hiçbirindeki sistem, Amerikan Başkanlık Sistemi'ne özdeş değildir. İkincisi; bu bazı Latin Amerika rejimleri bile, Amerikan Başkanlık Sistemi'ne benzedikleri ölçüde, benzer tarihi şartlara sahip olan, ama sözde parlamenter sisteme göre yönetilen çoğu az gelişmiş ülkeye nazaran da, bütün inkıtalara rağmen, nispeten daha demokratik olmuşlardır.
Şimdi tüm okurlarıma soruyorum: Bu tarihi gerçekler ortada dururken, hangi sistem demokrasinin doğal sistemi olma payesine layıktır? Başkanlık sistemi mi, parlamenter sistem mi? Türkiye'nin geleceği özgürlükçü ve demokratik bir anayasa ve iki turlu dar bölge Başkanlık Sistemi modelindedir. Binlerce kez daha bu gerçeği yazmaya ve söylemeye devam edeceğim...