Eskilerden Bir Anı: 1980 darbesi öncesi çatışmalı yıllarda şiddeti savunan solcu militanların kullandığı bir yöntem vardı. Miting yapan ama asla polisle çatışmak gibi bir amacı olmayan grubun içine karışırlar... Uygun bir anda, polise ya ateş edip veya Molotof kokteyli atıp ortalıktan sıvışırlardı.
Tabii bunun üzerine polis hücuma geçer, kafaları gözleri yarar, bir sürü kişiyi derdest edip merkeze götürür, bir parti de orada sopalardı.
Bir militana niye böyle yaptıklarını sormuştum. "Faşist düzenin maşası olan polisin gerçek yüzünü tanımaları için" demişti. Beklentileri, dayak yiyen öğrencilerin polise düşman kesilerek kendi saflarına katılmasıydı.

Küçükhanım yoklaması
Yenilerden Bir Anı: Polis aracı durağın tam önüne park etmişti. Motor çalışıyordu. Bir memur direksiyon başında telefonu ile oynarken... Diğeri durağın arkasındaki bankanın ATM'sinde, uzadıkça uzayan bir işlem yapıyordu.
Neyse, işi bitti, araca bindi. Duruyorlar. Neden sonra araçtan indi ve duraktaki çıtı pıtı bir kıza kimlik sordu. Kız bir kimlik çıkardı. Baktı, inceledi, çevirdi. "Başka kimlik yok mu?" Kız, "yok" dedi.
Direksiyondaki de araçtan çıkmıştı. O sırada otobüs geldi. Kız kimliğini alıp bindi. Otobüs kalktıktan sonra, kimlik soran, diğerine sırıttı.
Çok iyi bilinir o sırıtış: Az önce bir kadına karşı, mesela laf atarak kabahat işlemiş erkeğin, aynısını yaptığını düşündüğü hemcinsinden destek, anlayış ve hatta övgü beklentisidir.
O sırıtışı gördüğüm an anladım: Sorsanız elbette reddeder, "Aranan bir şahsa benzettim" filan der. Ancak kıza kimlik sormasının sebebi, aslında kuşkulanmış olması değildi. Hoşuna giden kızla iki kelime etmek, ne bileyim mesela sesini duymak istedi. Bunu yapabilmek için de kanunların verdiği yetkiden yararlanıyordu.
Kıssadan hisse: 'İç Güvenlik Paketi'nin adı 'Özgürlükleri Koruma Paketi' olarak değiştirildi ya... Özgürlükleri Genişletme Paketi de denebilirdi. Çünkü provokatörlerin ve yetkisini kötüye kullanmaya teşne olanların özgürlük alanı hayli genişliyor.