Başrolden figüranlığa... Başbakanlık hayalinden 'VIP mülteciliğe'... Hızlı bir düşüş! Çıkışı da hızlı olmuştu. Özal'ın 'yuppie kuşağı'ndandı. Bencil, hırslı. Bir dönem, parasıyla Galatasaray'a başkan olmak istedi. Tepki tribünlerde açılan kocaman bir pankartla geldi: "Cem Uzan, geliyorum." Bir ara siyaset sörfüne merak sardı. Dekorun bir yanına Alara Uzan'ı diğer yanına "Cilalı İmaj Devri"nin yetenekli reklamcılarından birini aldı, Ali Taran'ı. Ama iyi reklamcılar iyi ayakkabı boyacıları gibidir. "Abi gel cila atayım suretini gör" durumu. Ayakkabıyı öyle cilalar ki, yürürken suretine bakmaya çalışıp, düşersin! Ali Taran da iyi cila attı. Beyaz gömleğiyle çıktı alanlara. Dillere pelesenk olan kısa reklam sloganları kullandı: "Mazot 1 TL olacak, ÖSS kalkacak." Bunlar nasıl olacak belli değildi ama masal güzeldi. 2002'de yüzde 7.25 oy aldı. Az daha nur topu gibi bir Berlusconi'miz olacaktı. Popüler faşizmin ayak sesleri kapıdan döndü. Neyse ki masalı 'ti'ye alanlar da vardı: "Üç korner bir penaltı olacak. Hamilelik üç aya inecek" geyikleri o günlerden kalmadır. Sonuçta "cin" şişeden çıkamadı. Ama İmar Bankası'ndan 'organize işler' çıktı. Evinin havuzundaki gizli bölmeden ise milyonlarca kontör kartı. Hapis cezası görününce de, 'siyasi mültecilik' istedi. Eskiden siyasi mahkûmun, siyasi mültecinin ağırlığı vardı. Kader mahkûmları camiden gelmediğinizi bilirdi. Saygıda kusur olmazdı. Siyasi mültecilik ise darbe dönemlerinin eseriydi. Sürgünlük zor zanaattı. Şimdi Uzan'ın da, Paris sokaklarında "imkânsız acılar içindeyim/ Yurdumdan uzak yağmurlar içindeyim/ Akşam oldu sürgün susuyor" şarkısını söylediğini düşünsenize! Siyasi mülteciler siyasi mülteci olalı "böyle zulüm görmedi!" Ama asıl soru şu: Mültecilere kapısını kapatan Fransa, Uzan'ı niçin kabul etti? Onun siyasi baskı mağduru olduğuna inanacak kadar Türkiye'ye 'Fransız' olamazlar. Eğer yatırım vaadine kandılarsa, Allah Fransızları korusun. Yakında Manş Denizi'nden kontör çıkar. Yok, Sarkozy, Uzan'la, "Bakın! Türkiye'de siyasal baskı var" geyiğine saracaksa, bunu kimse yemez. Geriye, Başbakanlık iddiasından Sarkozy'nin figüranlığına hazin bir hayat hikâyesi kalır.
