ENGİN ALTAN DÜZYATAN
Bu yıl iki üç tane sinema filmi yaptık. 22 Kasım'da Dünya Varmış filmi vizyona girecek. Benim için ilginç bir deneyim oldu. Çünkü ilk kez içinde komedi barındıran bir filmde rol aldım. Heyecanlıyım. Üniversitedeyken komedi oynamayı çok severdim ama profesyonel hayatımda hiç denk gelmemişti.
'Dünyanın bir anda sonu gelse ne olurdu' konusu yurt dışında çok yapılan, denenen bir konu. Biz de bu konu çok işlenmiyor. Çok karşılığı olan bir iş değildi. Bizim topraklarımızda olsa bu hikâye nasıl olurdu sorusuna yanıt arayacağız bu filmde. Benim oynadığım karakter de kendilerini korumak için kapatan bir taksici.
İlk defa böyle bir rol oynuyorum. İstanbul'a ilk geldiğim yıllarda 6-7 yıl arabam yoktu. Hep taksi kullanırdım. Bazıları filozof gibi olurlar. Filmdeki taksi şoförü de biraz öyle. Felsefik yanı olan, bıçkın mahalle delikanlısının hayatı Gece ile kesişiyor ve kendilerini elitlerin içinde buluyor.
KÜFÜRLÜ ESPRİLERİ SEVMİYORUM
Çekimler Bodrum'da gerçekleşti. 4-5 hafta sürdü. Sezon açılmadan Bodrum'un en güzel zamanlarında sıcak bir ekiple çalıştık. Kalabalık bir kadroyuz. Keyifli bir iş oldu. Doğaçlama da yaptık. Melisa Şenolsun, Erkan Can, Sarp Bozkurt gibi isimler var.
Küfüre dayalı, çoğu belden aşağı esprilerle geçen komediyi izlemekten de zevk almıyorum. O yüzden izlemeyeceğim şeyin içinde de yer almam. Bu filmde de gerektiği kadar kullandık, anlamı olmayan gereksiz küfürleri çıkardık. Senaryosuna da katkım oldu. İşin mutfağında da vardım.
Yoğun tempomu çocuklarıma göre ayarlıyorum. İlk zamanlarında Diriliş setindeydim, gece sahnemiz yoktu. 5'te eve gelip güzel vakit geçirme imkânımız oluyordu. Çok vakit geçirmeye çalışıyorum. Çocukların da programları yoğun. İkisinin de spora merakı var. Sporcu olarak yetişmelerini destekliyorum. Hem disiplin hem ahlak açısından yaptıkları sporları destekliyorum. Kuralları Neslişah koyuyor. 45 dakikadan fazla tablete bakamıyorlar mesela. Oturduğumuz sitede mahalle kültürünü devam ettiriyoruz. Komşuculuk yapıyoruz.
Geleneksel aile değerlerine de özellikle önem veriyoruz. Ben o kültürle büyüdüm. Akşam yemeği bizde aileyle yenirdi. Üniversitede bile eve gider yemeğimi ailemle yer, ondan sonra arkadaşlarımla çıkardım. Alışık olduğum bir kültürdü. Neslişahların ailesi de aynı kültürü savunan bir aile.
