İzmir'e vardık ki, ağbimler her zaman kaldığım, karargâhım Kaya Termal Lobisinde beni bekliyorlar..
Can kardeşim, 20 yıllık dostum, Otelin Genel Müdürü Muzo da yanlarında tabii..
İlk sürpriz.. Beni her zaman hava alanında karşılayan sevgili dost Ünal Ersözlü ortalarda yok. Sürprizi o hazırlamış, "Hıncal Ağbi bayılır" diye..
Ağbim "İstikamet Bayraklı" dedi..
Bayraklı.. Yıllar evvel, yani 70-80'lerde ağbimler Karşıyaka'da otururken, Osman Kibar'ın "Altın Yol"undan gider gelirken önünden geçerdik, tipik bir gecekondu semtiydi. "O devirde bir gecekondu alsaymışız ordan" dedim, yeni Bayraklı'yı görünce.. Hele de İkiz Folkart Kuleleri'nin önünde durunca..
Folkart adını ilk, spor sayesinde duymuştum.
Bu inşaat şirketi, İzmir'in ezeli değil, belalı rakipleri Göztepe ve Karşıyaka'nın ikisine birden sponsor olmuş, bu iki kulübün üst yönetimlerini ilk defa bir araya getirmiş, İzmir adına çok önemli bir adım atmıştı.
Ünal bizi kapıdan aldı. Asansöre bindik..
Durduk, indik.. Ve ülkemde gördüğüm en büyük sanat galerilerinden birini karşımda buldum..
Bu ikiz kuleleri uzaktan görürdüm hep.
Duymuştum. İzmir'de A sınıf işyeri ve rezidans eksikliği dikkate alınarak yapılmış, de luxe binalardı ve böylesine pahalı bir yapıda, bir basketbol sahası büyüklüğünde bir alan, tek kuruş getirmeyecek, tersine, yönetimi, organizasyonu için şirkete önemli bir gider yükleyecek, "Sanat"a ayrılmıştı..
"Türk Resminin Köşe Taşları" idi, Serginin adı..
"Türk Resminin Tarihçesi" de diyebilirsiniz siz buna..
150 yıllık bir tarih.. Ülkenin yığınla koleksiyonerinden derlenmiş, toplanmış bir sergi.. Çok zordur böylesi resimleri bir araya getirmek..
Başarmışlar..
Şeker Ahmet Paşa'dan başlayıp, başarmışlar.. Osman Hamdi tabii.. Hoca Ali Rıza.. Hikmet Onat.. Benim Kurtuluş Lisesi'nden hocam Eşref Üren.. Feyhaman Duran.. Elif Naci..
Cumhuriyet'te yazdığım günlerde her İstanbul'a gidişimde saatlerce oturur sohbet ederdik. Ustam, gazetenin ressamıydı.. Ne güzel şey, tarihe geçen insanları tanımak.. Fahrelnisa Zeid.. Arif Kaptan..
Turgut Zaim. O benim için Tiyatro demekti. Büyük Tiyatro'nun sahnesinin önünde Turgut Zaim vardı devasa, perde açılırken kalkan ve Nuri İyem tabii..
Fikret Mualla.. Cihat Burak.. Avni Arbaş.. Dünya tatlısı Avni Ağabey. Yazları Tuzla'da Serpil'in komşusuydu.
Geç vakit Ankara'dan aç geldiğimde bana bir omlet yapmıştı evinde.. Omletin de, o geceki "Anılar" sohbetinin de tadı damağımda.. Hele Picasso ile yakın dostluklarının hikâyeleri.. Bedri Rahmi.. Abidin Dino.. Kayıhan Keskinok.. Bir başka dost.. TRT Televizyonu kuruluş günlerinden..
Kaç programımızın dekorunu yapmıştı. Cemil Eren.. Otyam tabii.. Fikret Otyam.. O hâlâ benimle..
Gitmedi.. Gitmez.. Kendi içimde, resimleri hep karşımda.. Burhan Doğançay.. Ömer Uluç.. Erol Akyavaş..
Daha kimler kimler..
Bir saate yaklaştı o koca, o zengin, o tarih sergiyi gezmemiz..
Bu harika projeyi Fahri Özdemir planlamış.
Küratör İlkay Deniz..
Çıkarken asıl sürpriz.. Sergiyi bir muhteşem baskılı, kalın ciltli bir dev kitaba yüklemişler, bana verdiler..
Ayni resimler. Yanlarında ressamların hayat öyküleri.. Refik Durbaş yazmış.. Kitapta ayni yazılar bir de İngilizce.. Bizde kalmasın, dünyaya gitsin diye..
Yani insan hayal bile edemez böylesine "Zengin" bir çalışmayı..
Böylesine bir hayali kuran bir kişi var.. Onun da, romanlara, filmlere konu hayatını anlatacağım size.. İzmir yazılarım bitsin hele.. Sonra..
Hatırlatma.. Bu muhteşem sergi mayıs sonuna kadar.. İzmir'de olmasanız bile plan yapın, gidin.. Değer!..
İzmirliler hakkını veriyor.. Hafta içi 2, hafta sonları gene 2 bin insan geziyormuş sergiyi.. Okullar toplu halde geliyorlarmış..
Bundan iyi resim, bundan iyi sanat tarihi dersi mi olur?.
Yarın sırada Bale var!.