Beşiktaş maça beklediğimden de yüksek tempolu ve de çok etkili bir ofansif anlayış ile başladı. Yüzde 70'e yakın bir topa sahip olma oranı vardı. Aboubakar ile de erken skor avantajı yakalandı. Bu golün morali ile ve seyircinin de coşkusu ile ikinci gol de kısa sürede geldi. Rakip değil bir şeyler yapabilmek nefes dahi alamıyordu. Ancak yeri geldikçe vurguladığım bir konu var. (Futbol çok ilginç bir oyun. Cazibesi de burada yatıyor) Hiçbir zaman rahatlamamak, oyun üstünlüğü de skor avantajı da sizdeyse bile motivasyonu kaybetmemeniz gerekir. Olympiakos ilk ciddi atağında bir gol buldu. Aslında iyi oynayan ve de rakibini oynatmayan Beşiktaş için bu yenen gol çok önemli değildi. Ancak sahneye birden Aboubakar çıktı. Yüksek bir form tutturmuş ve de golünü de atmışken hiç gereği yokken rakibine yaptığı hareketle kırmızı kart gördü.
Artık 50 dakikalık bir süre vardı 10 kişilik Beşiktaş için... Üstelik de yenilecek bir gol de eğer karşılık verilemezse Avrupa Ligi'nden boşu boşuna elenmek söz konusuydu. Artık bir korku filmi başlamıştı. Ancak öylesine seyirci vardı ki yine 3-3'lük Benfica maçını yaşamaya başladık. 10 kişilik Beşiktaş karşısında Olympiakos ofansif anlayışta hiçbir etkinlik sağlayamıyordu. Şenol Güneş de tam zamanında bir Oğuzhan-Necip değişikliği yaptı. Sonra da maç öyle bir görüntüye girdi ki ikinci yarının ilerleyen bölümlerinde gol beklenen taraf rakip değil 10 kişilik Beşiktaş'tı... Nitekim de öyle oldu. Babel'in attığı üçüncü golle de maç orada bitti. Sonra da Cenk son noktayı koyaraktan geceyi tamamen aydınlattı.
Ben Avrupa'nın hemen her büyük stadında maç izlemiş bir kişi olaraktan dün gece Vodafone Arena'daki Beşiktaş seyircisinin yarattığı atmosfer gibisini görmedim.