Ekonomideki canlılığı sürdürülebilir kılmak, hayati önem taşıyor ve bütün tartışmaların sonu aynı yere çıkıyor; üretim, katma değer, teknoloji…
İhracat %2 arttı diye seviniyoruz ancak kilogram fiyatı, geçen yılın dahi gerisinde… Yıllık rakam; 147,3 milyar $ ve 2023'teki 500 milyar $'lık hedef için kalan süre, sadece 6 yıl.
Almanya'nın yıllık ihracatı 1,2 trilyon euro, aylık ortalama ise 115 milyar euro düzeyinde… Kilogram fiyatı mı? Bizdeki 1,3 $ iken onlarda 3.5 $...
Almanya ile ciro makasını (yaklaşık 10 kat) kapatmak yetmiyor, katma değer makasını da (yaklaşık 3 kat) kapatmak gerekiyor. Bize lâzım olan; 65 bin ihracatçı sayımızı 100 bine çıkarırken Ar-Ge'ye harcadığımız kaynakları katma değere, inovasyona dönüştürmek…
Borsa endeksi 100 bini aştı ancak derinlik kazanması için şirketlerimizin ölçeğini küresel düzeye taşımamız şart. Türkiye'nin en değerli şirketi 11,7 milyar $ iken borsaya kote 410 şirketimizin toplam değeri 210 milyar $. Apple mı? Tek başına 750 milyar $...
Bunu nasıl yapacağız? "efendim yapısal reform şart" ezberi işe yaramıyor. Daha somut öneri gerekiyor ve bana göre mevcut finans sistemini, üretim, katma değer ve teknolojiye uygun hale getirmeliyiz.
Kredi Garanti Fonu bankaların kârını patlattı, 4 ayda %70 artışla net 17,5 milyar lirayı ceplerine koydular. Buna rağmen faiz yarışı sürüyor, 8,5 yılın zirvesine çıkan ve %15'e dayanan faizden söz ediyoruz.
Kur riski, kalp krizi gibidir, aniden gelip sizi vurabilir, ekonomiyi yatağa düşürebilir, piyasayı anında bozabilir. Fakat yüksek faiz riski, düpedüz kanserdir. Metastas yapar, en sağlam bünyeyi yıkar devirir.
Peki, çare? Üretim, katma değer, teknoloji…
Sabah akşam, aç karnına tok karnına, durgunluktan önce, sürekli olarak, bıkmadan usanmadan üretim, katma değer, teknoloji…