Ulusal güvenlik söz konusu olduğunda tüm kaynaklar seferber edilir. Ancak büyüme için ayırdığımız kaynakları son 5 yılda hangi badirelere gömdüğümüzü de hatırlamakta fayda var. Büyümemizi çalan sürece göz atalım… Önce "gaz-fren" dediler. Yüzde 8,8'lik büyüme; gözlerini korkuttu. Küresel kriz bitmedi gerekçesiyle tedbiri abarttılar. Öyle ki "5'inci vitesten 4'e inelim, araba devrilmesin" tutumuyla ertesi yıl rölantiye düşmekten zor kurtulduk,%2,2 büyüyebildik.
Derken 2013'ün Mayıs'ında sahne Gezi'den kuruldu, 160 milyar liramıza mal oldu. Bitmedi 17 Aralık operasyonu ile yolsuzluk bahanesi sayesinde 60 milyar dolarımız gitti, Halkbank'ı infaz ettiler. 24 Aralık'ta mega projelerin müteahhitlerini durdurdular.
Türkiye bu badireleri atlattı. Bedelini ödeyerek… Şimdi yenilenmiş belamız var; terör… Suruç katliamı ve izleyen süreçte polislerimizin infazı, çokuluslu şirket DAEŞ ve çözüm(!) ortağı PKK'nin yol açtığı maliyet; 50 milyar liraya yaklaşıyor.
Orta gelir tuzağından çıkamayıp patinaj yaptığımız; doğrudur. Yapısal reform eksikliği, verim sorunlarımız, katma değer düşüklüğü ve mikroekonomi gündemindeki sorunlarımızı biliyoruz. Patinaj yaptığımız yola döşenen mayınları da görelim.
Ekonominin aktörleri, büyük küçük firmalarımız, STK'lar ve iş dünyasının kanaat önderleri, neredeyse "durdur" tuşuna basmış, yeni hükümetin kurulmasını bekliyorlar. Yetmezmiş gibi şimdi de tırmanan terörün getirdiği ilave belirsizlik söz konusu.
Burada sorun, ekonominin geçtiği badireleri bahane ederek, iş süreçlerimizi ne derece yavaşlattığımızdır. Akıllılarımız, stratejik kararlar için yavaşlamışken her şeyin süt liman olmasını bekleyenler neredeyse dükkân kapatacak. 2009'da küresel kriz bahanesiyle böyle davranmış ve kendi bacağımıza sıkmıştık. Şimdi ise hem siyaset hem de terörü gerekçe edip duruyoruz.