Zamanlama ile ilgili sorunumuz olduğu kesin… Zamanlama hayatidir. Bir fikri iyi veya kötü yapandır. Havuza dalmadan önce derin nefes almak, iyi fikirdir. Havuza daldıktan sonra derin nefes almak kötü fikirdir.
Geç kalmak, bir zamanlama sorunudur. Fırsatlar ancak gelirken ve önü kesilerek yakalanır, ardından koşularak değil… Unutulmasın ki Hz. Nuh gemisini yağmurlar başlamadan önce yapmıştı. Geç kalanların maliyeti tufandı zira.
İran; zamanlama sorunu çektiğimiz alan olarak görünüyor gözüme… Geçen aylarda Cumhurbaşkanımız ile oradaydık ve Tahran sokakları, dün Batı ile imzalanan anlaşmanın vaat ettiklerini haykırıyordu adeta… Öncelikle otomotiv sektörü, ardından inşaat ve perakendeden tekstile dek pek çok alanda 35 yıldır barajlanmış İran'da neler yapılabileceğini söylüyordu.
Avrupa İran yakınlaşmasına bakıyoruz; geçen yıl Londra'da ilk iş forumu düzenleniyor, başta İngiltere, Fransa, Almanya ve ABD'li işadamları, ambargo sonrası için ortaklıkları öngörüyor, pazarlığını yapıyor, yatırım için ön anlaşmaya varan işbirlikleri geliştiriyorlardı.
Bu süreçte bizimkiler ne yapıyordu dersiniz? TOBB'u birden; G-20 başkanlığında masa başı veya adaylık kapmaya çalışıyor, seçim için ahkâm kesiyor, niteliksiz söylemler ve bir yere taşımayan sloganlar üretiyordu.
Peki ya kamu? İran'a bakıyoruz, devlet garantisi isteyen iş yapmak kültürleri var ve Batılılar şimdiden köşe başlarını tutmuş, İran bürokrasisi içinde yer edinmişler. Tahran'ın otelleri ve uçakları Japon, İtalyan, Alman işadamlarıyla dolu…
Bayram temizliğini bayram gününe bırakma alışkanlığımız yüzünden İran'a yeni uyandık diyebiliriz. Demeçlere bakın; her biri kaçırılmış fırsatın arkasından koşma beyhudeliğinde.. O halde Fuat Edip Baksı'nın güftesi ve Selahattin Pınar'ın hicaz şarkısı geliyor aklıma; "şimdi soruyorum büküp boynumu, daha önceleri neredeydiniz?"