Kayıp Yıllar dediğimiz 90'lardaki "geleceği ipotek altına alan" popülist adımların izlerini, giderek silikleşerek dahi olsa, hâlâ taşıyoruz. Bütçe'nin borca dair kalemleri, sosyal güvenlik sisteminin hâlâ restorasyon gerektiren çatlakları...
2001'de "sürdürülemez" hale geldiğinden dolayı "terk etmek zorunda kaldığımız" bu hastalıkların başında, "kazandığından daha fazlasını harcama" hovardalığı yatıyordu.
Ürettiğinden fazla tüketen "histerik" yapı, nimeti alıp külfeti öteleme kurnazlığını körüklemişti.
Krizden sonra şükür ki terk ettiğimiz bu hastalıklar, asla ortadan kalkmadı. Tıpkı her sağlıklı bünyede var olan koch mikrobu gibi, bizi vereme döndürmek için zayıf anımızı beklediklerini biliyoruz.
2011 Yılı Programı'nda, "nimet-külfet" dengesini gözeten kalemlerin çoğu, doğal olarak beklentileri karşılamaktan uzak görünüyor. Asgari ücretin "4+4" yüzdesiyle enflasyon hedefinin üzerinde artış sağlasanız da "yeterliliği", daima tartışılır.
İktidara gelmek için prim borçlarını affeden, emeklilik yaşını neredeyse işe başlama yaşına çeken, çiftçiden taban fiyat karşılığı oy talep eden, kamu bankalarını soyup soğana çeviren, KİT'leri arpalık, popülizmi baş tacı eden "kayıp yıllar" mantığında, "1 lira fazla veren", bizlere daha cazip görünebiliyordu.
Neticede hepimiz, nimete tamah ederken, külfeti, bir başka kesime öteleyebiliyorduk. Bütçemiz de buna göreydi; resmi ama gayriciddi rakamlar manzumesinden öte değeri yoktu.
Şimdi bir program açıklandığında, Bütçe ve Yıllık Plan konuşulduğunda, yalnızca memur ve kamu işçisi değil, özel sektörü, esnafı, KOBİ'si, finansçısı dahil her kesim, "vaziyet" alıyor.
Bu vaziyet, büyümeden gelen nimeti, her kesime daha adil yansıtmak kadar, büyüme sancısı çekenler üzerindeki külfeti, çok daha adil dağıtmayı tanımlıyor.
Kayıp Yıllar'ın paramıza her 4 yılda 1 sıfır ilave eden hovardalıkları, ne yazık ki bugün geçerli değil. O dönemden bugünü dahi "ipotek eden" anlayış, her ne kadar cazip görünse bile, hoş vaatlerle 2020'leri ipotek ederek bedeli torunlarımıza yıkma kurnazlığını, şükür ki yapmıyoruz artık.
