Hz. Peygamber (s.a.v.) bizi Rabbe vardıracak yolu çizdi. Mekke ve Medine'de; insanların içinde yaşadı, yürüdü, içti, uyudu, kalktı, konuştu, sustu, gülümsedi, ağladı, alışveriş yaptı, ticaret yaptı, kazandı, paylaştı, hastalandı, iyileşti... Velhasılı insan neyle karşılaşırsa hepsiyle karşılaştı.
Bütün yaptıklarını da sahabesi unutmadan dilden dile anlatarak bizlere yansıttılar.
Ta ki, kendimize örnek edinelim. Çünkü O'nun bize örnek olduğunu Allah bildirdi. Örnek edinirken kişi tam bilinmeden nasıl örnek edinilecek.
Uykusu: Az uyurdu. Çok ibadet ederdi.
Gece erken uyur, sabah namazı öncesi teheccüde kalkardı. Uyurken sağ tarafına uzanırdı. Uykusu hafifti.
Hasta ziyareti: Hastalara ziyareti ibadet kabul etmişti. Müslümanın Müslümana karşı görevi olduğunu söylerdi. Hastayı sakinleştirir, hali kötü bile olsa bunu söylemezdi.
İbadeti: Her hareketinde ölçülü ve dengeliydi.
Ruhbanlığa karşıydı. Gücün yetmeyeceği kadar nafile ibadeti uygun görmezdi.
İbadetini sürekli yapardı. İbadetin az da olsa, sürekli olanını severdi.
Cesurdu: Hz. Ali, Huneyn günü O'nun atını tek başına on bini geçen düşman ordusuna karşı sürdüğünü söylüyor. Hiçbir tehditten korkmadı. Hiçbir tehdit O'nu yıldırmadı.
İnsanları ayıplamadı.
İnsanlara ağır söz söylemedi.
Allah'ın kitabını uyguladı.
Dünya için değil, günah için öfkelenirdi.
Lüzumsuz konuşmazdı.
Az ve öz konuşurdu.
Hak çiğnendiğinde gazaplanır ve hak yerine gelinceye kadar sakinleşmezdi.
Çocukların, kadınların, ihtiyarların öldürülmesine karşı çok toleranssızdı.
Önüne bakardı yürürken.
Arkadaşlarının arkasında yürümesini sevmezdi.
Duasını uzun yapardı. Sade dua ederdi.
Daima güler yüzlüydü.
Yemek ayırmazdı.
Bulduğunda yerdi. Bulamadığında oruca niyetlenirdi.
Zengin Müslüman'ı -hayır yapacağı için- överdi.
Fakir Müslüman'ı dışlamazdı. Yardımı kabul etmelerini isterdi.