Kafa karışıklığı o kadar yaygın ki, muhalif olmaya çalışırken kendilerini terörizmin yanında bulanların ya da sosyalist olmak iddiasını seslendirirken anarşizme kayanların sayıları az değil...
"Terörizm"in ne olduğunu yaşayarak öğreniyoruz. Bir siyasal söylemi şiddet eylemlerini kullanarak topluma iletmek ve yılgınlık yaratarak ülke gündemini değiştirmek, teröristlerin ana yöntemleri.

Oy en etkili araçtır
Oysa yaşayarak öğrendiğimiz bir başka gerçek de çoğulcu ve özgürlükçü demokrasinin ana aracı olan "Oy"un, ülke gündemini değiştirmek konusunda silahtan ve bombadan daha etkili olduğudur. Bu gerçeği PKK'lı teröristler de gördükleri için, HDP'yi demokratik ve meşru siyasal süreçten çıkartmaya uğraşmaktalar.
Bir başka mesele de, kendilerini sosyal demokrat ya da genel anlamı ile muhafazakâr bir iktidar karşısında muhalif konumda görenlerin, özgürlükçü demokrasinin temel kurallarını görmezden gelmeleri ve ideolojik olarak "Anarşizm"e kaymaları tehlikesidir.

Terörist değiller
Bunlar asla "Terörist" eğilimli değillerdir... Bireysel özgürlüklerden, uygarlıktan yanadırlar, şiddete karşıdırlar... Ama kendilerini temsil eden siyasi partiler seçmenden oy almayı başaramadıkları için ezik bir ruh yapısına sahiptirler. Bu nedenle, muhalif olmak ile demokrasinin temel öğelerini yok saymak, seçmene öfkelenmek, kişilere ya da devlete dönük saplantılı öfkelere kapılmak, bunların anarşizme uzanan yollarının taşlarını oluşturmaktadır.

Anarşizm nedir?
Kafaları çok karışık olan bu kesime "Anarşizm"in ne olduğunu hatırlatmakta yarar olduğunu düşünüyorum.
Anarşizm, geleneksel siyasete karşıdır. Devletsizlik ve şiddetsizlik temel ilkeleridir. Klasik anarşizmde parlamento sahte bir kurumdur, halkın iktidarı değildir, bu yüzden oy vermemek gerekir. Devlet, doğası gereği kötüdür. Partiler düzenin elemanlarıdır.

Bazı anarşistler
İspanya İç Savaşı'nda anarşistler de yer almış, yenilmişler ve marjinalize olmuşlardır. Birinci Enternasyonal'de güçlü bir anarşist akım vardır. Proudhon "Mülkiyet hırsızlıktır" demiştir. Anti politik siyaset üreten önde gelen anarşistler arasında Proudhon, Bakunin, Kropotkin, Godwin, Sorel, sayılabilir. Kısacası bireyci anarşizmde devlet yoktur, vergi yoktur, askerlik yoktur, polis yoktur, kanun yoktur ve sonunda toplum yoktur. Kropotkin evrimci, Tolstoy pasifist, Gandhi boykotçu, Proudhon kooperatifçidir.