Böyle yazıyordu ışıklı tabelada... Hangi tabelada mı? Levent'te her gün üzerinde "Şurası kapalı, burası yoğun" diye sürücüleri bilgilendiren İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin trafik uyarı tabelasında... Yani? Önümüz açıktı artık, apaçık... Cumartesi sabahı, o tabelanın altından geçip, gözlerimin yaşını silerek girdim gazetemden içeri... Evet, çok şehit verdik. Çok canımız yandı. Ama sadece ülkedeki darbe çetecilerine değil, dünyanın her yerinde demokrasilere gözünü diken haydutlara verildi bu ders. Çapulculara aslanlar gibi direnip, şehadet şerbeti içen o 161 kahraman artık birer demokrasi havarisidir. Rengini şehit kanından alan al bayrağımızın solmasına izin vermemek için helikopterler ateş ederken, tankların üzerinde oturmaya devam etmişlerdir. Demek ki neymiş? Ne tank, ne top, ne Sikorsky ne F16... Milletin iradesi ve imanından daha güçlü bir silah henüz icat edilmemiştir. Bundan böyle her 15 Temmuz, bu milletin demokrasi bayramıdır. Bana göre darbe girişiminin kırılma anı, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın cep telefonundan verdiği, "Herkesi meydanlara, havaalanlarına demokrasiyi korumak adına direnmeye çağırıyorum" şeklindeki görüntülü mesajının televizyonlarda yayımlanmasıydı. Eğer o mesaj halka ulaşmamış olsaydı, bu çirkin eylem çok daha uzun sürebilir, çok daha kanlı bir şekle bürünebilirdi. Halk, Başkomutan'dan aldığı direktifle, bayrağını kapıp, kendini tankların önüne atmasaydı, bugün çok daha farklı bir manzaranın ardından ağıt yakıyor olabilirdik. Yani, direniş fitilini bu kez "televizyon" ateşledi. Bir kez daha, tüm yüreğimle: Teşekkürler Türkiye...
