Geçen gün bir haber okudum. "Action For Happiness" ("Mutluluk Hareketi") adlı bir kuruluş, mutlu olmanın 10 temel ilkesini saptamış.
Sayalım: 1) Bir hayır kurumunda gönüllü çalışmak. 2) Görüşülmeyen arkadaşlarla iletişime geçmek. 3) Egzersiz yapmak. 4) Doğanın güzelliklerine bakmak. 5) Yeni şeyler öğrenmek. 6) Hedefler belirlemek. 7) Hayal kırıklıklarına karşı dirençli olmak. 8) Yaşamın olumlu yönlerine odaklanmak. 9) Kendini olduğu gibi kabul etmek. 10) Bir derneğin ya da kulübün parçası olmak.
Acaba benim son günlerde yaşadığım mutluluk bunlardan hangisine giriyor? Karar veremedim...
Uygun ortamlarda hep anlatırım: Amerikalı cazcıların Fransız filmleri için yaptığı iki çalışmayı ihtiva eden harika bir albüm (plak) vardır.
"A" yüzünde Miles Davis'in 1958 tarihli "Ascenseur pour l'Echafaud"su (bizde "İdam Sehpası" adıyla oynamıştı) bulunur...
"B" yüzünde ise Art Blakey and the Jazz Messengers'ın "Des Femmes Disparaissent" ı ("Umutsuz Kadınlar")... Bu albüm bende vardı. Ancak 1995'te sele kurban verdim. O gün, bugündür ararım.
"Yarısını" çoktan edindim: Miles Davis'in yönetmen Louis Malle'in "kara" filmi için yaptığı çalışma her zaman piyasada CD olarak bulundu.
Buna karşılık Art Blakey'nin yönetmen Edouard Molinaro için yaptığı çalışma, sanırım telif haklarıyla ilgili bir sorun yüzünden çok zor bulunuyor. (Blakey ve arkadaşları farklı bir üslupla çalmıştır 1959 tarihli filmde.) Derken geçenlerde Veysel Özgen'den bir e-mail geldi: "Sizinle Kadıköy Kafkas Pasajı'ndaki bir plakçıda sohbet etmiştik. Aradığınız plağı buldum. Size hediye etmek isterim."
Birkaç yazışma sonucunda, İngilizce öğretmenliğinden emekli, şu sıralar eski kartpostallar ticareti yapan Veysel Özgen ile 'Emin Antika'da buluştuk.
Ve uzun yıllardır aradığım plağa kavuştum. Dünyalar benim oldu. Veysel Bey'e nasıl teşekkür edeceğimi hâlâ bilemiyorum.
Şimdi bir yolunu bulup albümü CD'ye aktarmam gerekiyor. Böylece ikiye katlanacak olan mutluluğum acaba 10 kategoriden hangisine giriyor?