***

Gece, İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Senfoni Orkestrası ile açıldı. 100 kişilik muhteşem bir topluluk.. Azerbaycanlı büyük usta Ramiz Melik Aslanov yönetiminde Ulvi Cemal Erkin'in Köçekçesi ile girip salonu coşturdular. Ardından unutulmaz bir Rimsky- Korsakov.. Şehrazat.. Vay ki vay..
Perde kapandı, açıldı, sahnede üç gurup. Sağ, sol loş.. Ortada İstanbul Üniversitesi Devlet (Ortada hep bu "Devlet" lafı var) Konservatuvarı Nefesli Sazlar Orkestrası.. Şef Levent Altındağ.. Ama nasıl üflüyorlar.. Beverly Hills Big Foot.. Birdland ve hele Henry Mancini.. Pink Panter.. Yıkıldı gene salon ve ortanın ışıkları loşlaşırken, sağ aydınlandı..
Devlet Konservatuvarı Türk Müziği İcra Heyeti.. Şef Gönül Paçacı.. Harika bir saz heyeti, harika bir koro..
Hacı Sadullah Ağa mı istersiniz, Hamamizade İsmail Dede Efendi mi?. Yürük Semai mi istersiniz, Tekke Semaisi mi?.. Olmaz böyle şey!..
Ora da kararırken, sol aydınlandı bu defa ve hepimiz ayağa fırlamak istedik.. Devlet Konservatuvarı Türk Halk Müziği Topluluğu.. Bir Kerimoğlu zeybeğine girdi harika sazlar.. Ardından bir solo, ama ne solo, öldük.. Uzun hava.. Kesik Kerem.. Sonra harika koro.. Zobalarında Kuru Meşe Yanıyor.. Tello.. Gezdim Karaman'ı Gördüm Konya'yı ile bir Anadolu turu ki, bitsin istemedik..
İki yandan gençler doldular sahnenin önüne bu defa.. Devlet Konservatuvarı Opera Ana Sanat Dalı.. Koro Şefi, Çiçek Kanter.. Piyano Müge Hendekli..
Koro, Selman Ada düzenlemesi "Gidelim Göksu'ya bir alemi ab eyleyelim" diye girdi.. Ardından Adnan Saygun.. Yunus Emre Orotoryosu'ndan seçmeler.. İki koro, iki solist parçası.. Dinçer Gökçe ve Selçuk Erkalaycıoğlu isimlerini bir kenara yazın..
Ve muhteşem final..
Cengiz Özdemir'in dinlemeye doyamadığım düzenlemesi ve Oral Yazıcı'nın unutulmaz koreografisiyle Sufi.. Ortada bir yuvarlak masa.. Masanın üzerinde bir klasik semazen, dönüyor da dönüyor.. Masanın etrafında genç balerinler.. O dönüşü, o uzanışı nasıl ruhunu asla kaybetmeden modernleştirmişler.. Tarih ve çağdaşlık bir arada, alıp götürüyor insanı.. Bir bahar ayini seyreder gibi oluyorsunuz, huşu içinde.. Sufi, muhteşem bir yapıt.. Bu kaçıncı seyredişim, ama bir türlü doyamıyorum..
İskender Pala izlese "Müstehcen" der miydi acaba?. Ya da Sevgili Dostum Profesör Mustafa İsen "Bu ne biçim muhafazakar sanat" diye itiraz mı ederdi?.
Benim gibi Aydın Despot Zavallıların salondan ayrılırkenki ortak fikirleri ise, "İşte sanat bu" oldu..
"Ulvi Cemal, Rimsky Korsakov, Henry Mancini, Dede Efendi, Şeref Canku, Adnan Saygun, Cengiz Özdemirleri bir araya getirebilen, Mevlana'yı, aslını aynen korurken, bütün dünyanın alkışlayacağı çağdaşlıkla yorumlayabilen muhteşem güç.."
"Bir araya getirebilen.."
Buraya dikkat işte.. En farklı olan, en farklı düşünenleri bile bir araya getirebilen, ortada hiç 'Öteki' bırakmayan bir tek güç var, dünyada..
Sanat!..
Ona sahip çıkalım.. Birbirimizi kırmadan.. Birbirimize saldırmadan, sahip çıkalım..
Bizi birleştirecek başka şey bırakmadık çünkü..