Bayram sabahı yazımda bahçemi anlatmıştım sizlere.. Sarının her tonuyla, yemyeşil zakkumları saran sarmaşıkların nasıl "Yaşayan bir Van Gogh" oluşturduğunu.. Bahçede nasıl durup kaldığımı, kuş seslerinin yarattığı musiki içinde bu dünyanın en müthiş ressamı doğayı nasıl hayran hayran seyrettiğimi.. Yazının içine bir de Van Gogh koymuştum. Provence'te Van Gogh ki, hayalimi siz de canlandırabilin..
Gece, günlük gazeteleri okumaya sıra geldi nihayet.
Yatağıma uzandım.. Ahmet Altan'ı okuyorum, Taraf'ta.. Bayram gününü yazmış o da..
İnanamadım.. Siz de inanmayacaksınız..
Aynen alıyorum. Okuyun, bakın..

Durmak iyidir.
Bu nefes nefese koşu, bu ölümün peşinden koşan hayat, bu kan, bu savaş, insana insanlığını, dindara dinini unutturuyor.
Bir durup soluk almak hepimize iyi gelecek.
Koşarken, koşuya kaptırır kendini insan, nereye, niye koştuğunu unutur.
Durunca, düşünür biraz.
"Ben niye koşuyordum? Nereye koşuyordum?"
Sabahleyin bizim sahtekâr armut ağacına baktım, meyvesinde hiç tat yok ama yapraklarının kızıllığı, duruşundaki ağırbaşlı zarafet, dallarının arasından süzülen amber rengi güneş, bizim mahallenin armudu Goya'nın tablolarından çıkmış bir kontes gibiydi.
Hava ılık, gökyüzü aydınlıktı.
İnanmayacaksınız ama kuşlar ötüşüyordu yan bahçede.
Yolda, dallarında kabarıp kızarmış narlar gördüm.
O narin çiçeklerin, bereketli olgun meyveleri.

Yani, bakar mısınız?.. Doğanın renklerini, kuş seslerini yazmışız, ayni gün, ayni saatlerde..
Doğayı ressamlaştırarak..
Farkımız..
Ben bahçede, Van Gogh bulmuşum, Provence'deki Van Gogh..
Ahmet Altan, bahçesindeki şekli güzel ama tadı olmayan armuda bakıp, Goya'nın kontesini hayal etmiş.. Yani, Alba Düşesi olarak Çıplak Maya tablosuna poz veren kadını..
Açtım kitaplarımı.. Buldum Çıplak Maya'yı..
Valla, Ahmet haksız değil.. Armudu Maya'ya benzetmek için fazla hayalci olmaya gerek yok..
Ben de Ahmet'in yaşında ve yerinde olsam, armuda bakınca, Çıplak Maya'yı düşünürdüm..
Nice bayramlara, Sevgili hısım..
(Ahmet Altan, kuzenim Sanem Altan'ın babası olur.. Dayı kızımdan ayrıldı ama, hısım, hısımdır.. Hele de bayramlarda..)