Kuzey Kıbrıs'tan gelen e-mail'leri okudukça içimize hüzün çöküyor. Dehşet duyguları cabası. Çeyrek asırdır birlikte yaşayan soydaşlar, bu kadar mı birbirlerinden kopuk olurlar?
Dün yazdığımız gibi, söz sırası KKTC'deki Türkiye kökenlilerde. Birçok e-mail'den alıntı yerine, ayakları yere basanlardan birinin gerçekçi, soğukkanlı gözlemlerine yer vereceğiz.: "
TC'de 14 milyon kadar motorlu taşıt var, 5 kişiye bir araç düşüyor.
KKTC'de 245 bin taşıt var. Bu da her yurttaşa bir araç demek.
TC'de 15 milyon öğrenci ve 600 bin öğretmen var. 25 öğrenciye bir öğretmen düşüyor. KKTC'de ise toplam 36 bin öğrenciye 6 bin öğretmen eğitim veriyor. 6 çocuğa bir öğretmen düşüyor.
TC'de bir memur ortalama 1.300-2.000 lira maaş alıyor. KKTC'de maaşlar 2.500-5.000 lira aralığında.
TC'de bir memur emekli olunca 25-70 bin lira arası ikramiye alıyor, KKTC'de 200 bin ile 2 milyon TL arasında değişiyor.
TC'de bir litre benzin 3.8 TL dolayındayken KKTC'de 2 TL düzeyinde. TC'de 12 kilo sıvılaştırılmış gaz 55 lira, KKTC'de 10 kilo tüpgaz 25 lira.
KKTC'de alkollü içkilerin fiyatı TC'nin yarısı düzeyinde. Et, süt, şeker, makarna, bakliyat, ekmek, tuz gibi temel gıda maddelerinin fiyatı iki ülkede de hemen hemen aynı.
KKTC'nin yerlileri lüks apartmanlarda ya da havuzlu villalarda yaşarken, TC'den gelenler, Pakistanlılar, Türkmenler ve TC'li öğrenciler köhne evlerde fahiş kirayla oturuyorlar.
KKTC'nin en ağır, en pis işleri Türkiyeli, Pakistanlı ve Türkmen göçmenlere yaptırılıyor. İzini, raporu, mesai ücreti iyi olan ballı işler ise adalılar arasında paylaşılıyor.
Adalıların hemen tümünün Rum pasaportu var. Bu belgeyi kullanarak dünyanın her yerine rahatça gidiyorlar ama buna rağmen tecritten şikâyet ediyorlar.
KKTC hazinesinden her ay 70 bin kadar kişi maaş alıyor. Yani hemen hemen tüm Kıbrıslı ailelerin evine devletten bir şekilde kaynak aktarılıyor.
KKTC'nin tüm ekonomisi 10 kadar ailenin denetiminde. Bu 10 aile birbirine rakip görünse de, aynı Lions, Rotary, Inner Wheel kuruluşlarında birlikte hareket ediyorlar.
KKTC'nin kendini asılzade, üstün ırk gören yerlilerinin çocuklarının önemli bölümü lise ve üniversite eğitimlerini Rum kesimindeki, İngiltere'deki ve ABD'deki okullarda yapıyorlar. KKTC devleti, eğitimini yurtdışında yapan yurttaşlarına ayda 1.200 TL dolayında karşılıksız burs veriyor.
Adalı ailelerin çocukları KKTC'deki üniversitelere sınavsız giriyor. Hiçbir zahmete katlanmadan yüksek öğrenime geçebildiklerinden mezunların kalitesi inanılmaz derecede düşük. Mühendis diploması sahibi binlerce KKTC'li mühendis, en temel mesleki bilgilere bile sahip olamadığı için piyasada tutunamayıp kamuda işe giriyor.
KKTC'deki üniversitelerde 40 bin dolayında öğrenci okuyor. Bu kitlenin 35 bini Türkiyeli. Adadaki öğrencilerin sadece 5 bini yurtlarda barınabiliyor, kalan 35 bini yüksek fiyata (500-1.000 TL arası) kirayla ev tutuyor. KKTC'li ailelerin hemen tümünün kiraya verdiği ikinci ya da üçüncü evi var. Evlerin geliri sayesinde 10-15 yıl vadeli taksitlerle satılan yeni bir ev daha alınıyor. İşte bu çarkla 10-20 dairesi olan memur ailelerine rastlamak mümkün.
250 bin nüfuslu KKTC'de resmi makam aracı sayısı 2.400'ün üstünde. 100 milyon nüfuslu Japonya'da sadece 5 bin makam aracı var.
KKTC'de her iktidar değişikliğinde tüm dairelerin müdürleri, hatta kaymakamlar bile değişiyor.
Görevden alınanlar müşavir sıfatıyla kızağa çekiliyor ve hiç işe gitmeden her ay 6-8 bin lira maaşı ömür boyu almaya devam ediyor...
Of! Okurumuzun sıraladığı 52 maddelik listenin daha yarısına gelmedik!
Gerçi dün bu konuyu 3 yazıda noktalayacağımızı söyledik ama anlaşılan yetmeyecek. Zira KKTC'de yaşayanlarda empati açığı var. Kim bilir, belki de bu köşede eteklerindeki taşı döküp yeni bir başlangıç yapabilirler. Ama bir not: Yarın "SABAH'tan Mektup" günü, üstelik Başbakan Erdoğan'la Bosna-Hersek ve Sırbistan gezisindeyiz.
"Kıbrıs'tan Sesler"e zorunlu ara verirsek, yanlış anlaşılmasın...
