Sürprizlere gebe bir seçime doğru gidiyoruz. Türkiye toplumu 2002'den bu yana her sandığa gittiğinde aslında sürpriz yaptı ve ya eski siyaset zihniyetine ya da vesayet sistemine ayar verdi.
Büyük olasılıkla bu seçimler de "çözüm süreci"ni sabote etmek, siyaseti yönlendirmek isteyenlere yani "yeni" bürokratik vesayete "dur" diyecek.
Dün de yazdım, bu tepkinin en kritik ili İzmir... İzmir'de her ne kadar yaşam biçimi kaygısı taşıyanlar öne çıksa da toplumun ana gövdesini oluşturan büyük kitle farklı bir hesap yapıyor.
CHP'li veya "sol" olmayan, merkez sağ geçmişe sahip ve cumhuriyet değerleriyle bütünleşen bir kitleden söz ediyoruz. Merkezde yer alan bu kitleyi "çevre"de yaşayan ve değişim arzusu güçlü daha kalabalık bir kitle izliyor. Bu kitleler içinde ciddi oranda bir Kürt seçmen kitlesi de var.
İki gündür İzmir'deyim. Konak'tan Bornova'ya Karabağlar'dan Aliağa'ya birçok ilçeyi gezdim. İzmir, ihracatta Türkiye'nin 4'üncü ili. İşsizlik oranı da Türkiye ortalamasının çok üstünde. En çok gecekondu da, kaçak (yüzde 62) bina da burada.
Bunlar İzmirlinin, sandık başına bir tek ölçüyle gitmeyeceğini gösteriyor. İzmirli için yaşam biçimi güvencesi, 17 Aralık operasyonu, şehre hizmet ve yatırım meselesi önemli. Ancak, bunlar kadar önemli bir şey daha var: Türkiye'nin geleceğiyle yakından ilişkili "çözüm süreci."
Aslında bu bütün Türkiye için geçerli bir ölçü... İnsanlar, çözüm sürecine yönelik her hareketin, bizzat yaşamı, işsizliği, cebindeki parayı etkilediğini görüyor. Bu nedenle 30 Mart seçimlerine adı konmasa da "çözüm sürecinin referandumu" gözüyle bakılıyor.
Bir yılı aşkın süredir kanın durması, gençlerin ölmemesi toplumun hafızasında olumlu bir yere sahip ve bunun yansımasını sandıklarda göreceğiz.
Tam da bu yüzden 17 Aralık'ta bu hafıza hedef alındı ama tutmadı. Hâlâ da farklı biçimlerde "çözüm süreci"ne yönelik kara propaganda sürüyor.
Ama görünen o ki, "yeni" bürokratik vesayetçilere rağmen halk çözüm sürecine sahip çıkacak.