Vatandaşına ucuz, kaliteli et yedirmek, devletin "tanımlı görevleri" arasında olmayabilir.
Ancak Anayasa'nın 45'inci maddesi gayet net; "Devlet, tarım arazileri ile çayır ve meraların amaç dışı kullanılmasını ve tahribini önlemek, tarımsal üretim planlaması ilkelerine uygun olarak bitkisel ve hayvansal üretimi artırmak maksadıyla, tarım ve hayvancılıkla uğraşanların işletme araç ve gereçlerinin ve diğer girdilerinin sağlanmasını kolaylaştırır.
Devlet, bitkisel ve hayvansal ürünlerin değerlendirilmesi ve gerçek değerlerinin üreticinin eline geçmesi için gereken tedbirleri alır."
Bitmedi; 166'ncı madde de devletin planlama ödevinden bahsediliyor ve "tarımın yurt düzeyinde dengeli ve uyumlu içimde hızla gelişmesini" öngörüyor.
Bayram ve Referandum haftasına giriyoruz. Ramazan öncesi ve süresince ucuz et yiyemedik. Başbakan'ın talimatına rağmen Tarım Bakanlığı bu işin altından kalkamadı.
Anayasal özgürlüklerin genişletilmesi sürecinde mevcut Anayasal hakların yerine getirilmesi yönündeki ödevlerin de durmaması gerekiyordu.
Nitekim etteki fiyat sorunu şimdi, Maliye'den sonra, bizzat Başbakan Yardımcısı Babacan'ın da önceliği haline gelmiş bulunuyor. İthalatın "geçici, düzenleyici" etkisinden söz ediyor ve yapısal sorunlara dikkat çekiyor.
Yapısal sorunların neler olduğunu aylardır yazıyoruz. Anayasa da zaten bu sorunların çözümünü emrediyor.
Başbakan yardımcısının öncelikleri arasında giren etin, bir devlet sorunu gibi algılanması, ucuz ve sağlıklı et umutlarını yeniden canlandırıyor.