Bugün 10 Ağustos Pazar... 10 Ağustos'un ve Pazar gününün benim hayatımda özel bir anlamı var. Bundan tam 6 yıl önce 2008 yılında yine bir 10 Ağustos Pazar günü Taraf gazetesinde köşe yazmaya başlamıştım... İlk yazımın başlığı da Taraf değiştiren çocuklar idi. Dün bu sütunda yayınlanan Yeni Türkiye ve LAST'lar yazısı da o ilk yazıdan alıntılardan oluşuyordu. Laik yaşam tarzına sahip şehirli Kemalist ailelerden gelen çocukların dönüşümünü anlatmıştım o ilk yazıda. Kendimin de hikayesiydi bu... Çok sayıda yazar üstadımın o ilk yazıdan ötürü tebrik sms'lerini ve maillerini hala saklarım. Şimdi o mesajlara bakınca hüzünlendim... O sabah heyecanla tüm tanıdığım ve sevdiğim yazarlara ilk yazımın çıktığını haber vermiştim. Sağolsun hemen hepsi geri dönüş yapmıştı... Sevdiğim yazarların çoğunluğuyla hala aynı yerdeyiz ama bazıları ile de bambaşka yerlerdeyiz. Bu 6 yıl büyük savrulmalar ve yarılmalarla geçti...

***
Kokuşmuş askeri-bürokratik vesayet düzenine karşı savaşmak ve liberal demokrasiyi savunmak için bir misyonla köşe yazarlığına başlamıştım... Köşeye başlamadan önce yorum sayfasına gönderdiğim yazılarda da hep bu çığlık vardı. O dönem o çığlığa ve yeni seslere ihtiyaç vardı ki No Name olarak yazdığım o yorum sayfası yazıları bile çok okunmuş ve tartışılmıştı. Bir meslek olarak değil bir mücadele alanı olarak görmüştüm medyayı. Hâlâ da öyle görüyorum. Önce gazeteler sonra da TV'ler köhnemiş eski rejimin yıkılmasına katkı sağlamak için araçtı benim için.
Meşruiyeti kendinden menkul olan devletlu sınıfı ve sandıktan çıkan demokratik iradeyi hiçe sayan bir rejim vardı ortada. Dindarları Kürtleri Alevileri ve gayrimüslimleri ikinci sınıf yurttaş gören zalim bir rejim vardı. İşte bu rejime karşı savaşıyorduk ve Taraf da bu konuda en tavizsiz gazeteydi. Taraf'ı bürokratik vesayetle savaşmak ve demokrasiyi savunmak için kurulmuş bir gazete olarak görüyor ve çok seviyordum.
***
Oysa geçen yıllar içinde hüzünle gördüm ki büyük resim başkaymış... Taraf'ın kurulmasını sağlayan irade Kemalist bürokratik vesayet yerine Gülenist bürokratik vesayeti amaçlıyormuş. Amacı liberal demokrasi değil yeni bir vesayet rejimiymiş. Bence Ahmet Altan ve Yasemin Çongar da bunu geç de olsa gördükleri için bugün o Taraf'ta değiller. Düşünmek Taraf olmaktır diye çıkan gazetenin iki kurucusu oldukları halde belki yaşananların dürüstçe muhasebesini yapmak için hiçbir tarafta da değiller. Fakat Türk medyasındaki Taraf olayıyla ilgili ikisinin de serinkanlı ve analitik bir dille konuşma vakti gelmiştir bence...
Hataları ve kusurları ne olursa olsun Taraf askeri vesayetle mücadele noktasında büyük işler yapmıştır. Sonuç olarak Taraf'ı oluşturan yazarların çok ciddi bir bölümü de Taraf'ı kurduran Gülenist vesayet iradesini belirli zaman aralıklarıyla gördü ve bugün demokratik siyaset kurumunun yanında saf tuttu. Bizlerin büyük bir coşkuyla yazarlık yaptığı Taraf'ın gerçek ruhu da budur...
***
Bugün yine bir 10 Ağustos Pazar günü...Askeri vesayetin eski Türkiye'sini geride bıraktık. Fakat sonrasında paralel yeni vesayet teşebbüsleriyle karşılaştık.Bugün o paralel vesayet örgütüne okkalı bir demokrasi tokadı atma günüdür. 17-25 Aralık yaşadığımız son vesayet teşebbüsüdür. Bundan sonra Türkiye demokrasisinin önü açık olacaktır. 2019'a gelindiğinde bugünden çok daha özgürlükçü ve çok daha demokratik bir ülkede yaşayacağımıza adım gibi eminim... Her türlü vesayete karşı demokratik siyaseti savunmak için şimdi hep beraber SANDIKLARA...