Birkaç yıl önce Beşiktaş Başkanı Yıldırım Demirören federasyon ve hakemlere kızmış ve "Önümüzdeki hafta lig maçına PAF takımıyla çıkacağız" demişti. Sözleri kızgınlığından kaynaklanmış bir ritüeldi. Dün geceye baktık, keşke Beşiktaş A2 takımıyla oynasaydı. Sonuç farklı, futbol ise kesinlikle daha keyif verici olurdu. Beşiktaşlı futbolcular ve Carvalhal utanmalılar. Bir takım böyle sürpriz puan kayıpları yaşayabilir. Ama mücadeleden yoksun, futbolun genel doğrularına ihanet edercesine oynamak hiçbir takımın hakkı değildir. Ankaragücü büyük bir onur mücadelesi veriyor. Takımın neredeyse yarısı A2'den. Dün geceki A.Gücü'nün ilk 11'i Taksim'de dolaşmaya çıksa binlerce insandan hiçbiri bu çocuklardan birini tanıyamaz. Ama dedik ya; Beşiktaş maçı kazanmamak için her şeyi yaptı.
Dünyanın her futbol kitabında ve düny a d a açılan her antrenör kursunda şunu öğretirler. Bir takım kapanıyor ve sürekli alanı daraltıyorsa yapılacakların ilki topu kanatlara ve sıfıra indirmektir. Peki dün gece bunu yapabildi mi Beşiktaş; tabi ki hayır. İkinci yarıda gol için ne yaptılar. Ağır, hayatında muhtemelen sağ açıkta oynamamış Edu'yu burada oynatarak kanatlara yayılmaya çalıştılar. Peki şut attı mı Beşiktaş; o da hayır. Peki bireysel yeteneklerle aralara girip pozisyon bulabildi mi; o da hayır. Daha korkuncu seyircisine 'Ah' dedirtecek pozisyonu var mı Beşiktaş'ın; o da hayır.

BEŞİKTAŞ NE YAPTI?
Peki bütün bu hayırların yanında Beşiktaşlı oyuncular maç boyu zaman geçirircesine, tempoyu düşürürcesine oynayıp, koşmayıp, bitse de gitsek der havasında mı oynadılar? İşte bunun cevabı evet. Şimdi lütfen yukarıdaki 'hayır'lara ve 'evet'e bakın. Beşiktaş'ın ne yaptığını daha doğrusu hiçbir şey yapmadığını anlayacaksınız.


4
17 haftada sadece 7 puan alan Ankaragücü, ikinci yarının ilk iki maçında 4 puan toplama başarısı göstererek büyük moral buldu.