Dün eski arkadaşlardan oluşan bir grupla birlikteydim. Bir zamanlar mahallede top koşturan çocukların kimi AK Parti'li olmuştu, kimi CHP'li, kimi MHP'li... Erkek sohbeti döner dolaşır, ya futbolda demir atar ya da siyasette.
Nitekim öyle de oldu. Konu ses kayıtlarına gelince ortalık şenlendi. Her kafadan bir ses çıkmaya başladı. Sonra da taraflar ayrıştı.
AK Parti'yi destekleyenler "Kayıtlar montaj" derken... CHP'li ve MHP'li arkadaşlar "Kayıtlar gerçek" diye bastırdı.
Bir kafede oturuyorduk. Bir ara elimi yıkamaya gittim. Döndüğümde arkadaşlara şöyle uzaktan baktım.
O an aklımdan şu düşünce geçti: Bizim insanımız bilimsel düşünceye ne kadar da uzak...
Bir türlü gerçek ile algı arasında ayrım yapamıyoruz. Bilemiyorum. Belki de yapmamayı tercih ediyoruz.
Çünkü böylece algılarımızı (yani çıkarlarımızı) sanki gerçekmiş gibi savunabiliyoruz.
Mesela ses kaydı tartışması...
Son yılların çok gelişen bilim dallarından biri ses mühendisliği... Bu bilim-teknik dalı sadece müzik sektöründe değil, çok ilginç başka alanlarda da kullanılıyor. Örneğin...
Bazı ses mühendisleri otomobil kapısının kapatıldığı anda çıkardığı o tok sesi geliştirmek için çalışıyor.
Psiko-akustik mühendisleri, insanın işittiği bir sese nasıl tepki verdiğini inceliyor.
Bazısı konferans salonlarının akustiğini mükemmel hale getirmek için uğraşıyor. (Bilirsiniz: Antalya'daki tarihi Aspendos tiyatrosunda sahnede söyledikleriniz, taa tepeden duyulur.)
Neyse, uzatmayayım... Özetle ses kaydını bu işin uzmanlarına verirseniz... Bir- iki saat içinde kaydın dublaj mı, montaj mı, yoksa orijinal mi olduğunu size bildirir... (Yine de kuşkunuz varsa, farklı uzmanlara inceletirsiniz.)
Tabii bizde böyle bilimsel bir yaklaşım yok. Onun yerine hemen saflaşmayı tercih ediyoruz. Başka bir deyişle sorunları, bilimin değil, siyasetin konusu haline getiriyoruz.
Sonrası kavga gürültü...