Marmaray'ın dünkü açılış töreninde geniş güvenlik tedbirleri alınmıştı.
Başta Emniyet ve MİT görevlileri olmak üzere Üsküdar ve Fatih (görünen ve görünmeyen) güvenlik elemanıyla kaynıyordu.
Elbette doğrusu da buydu. Kolay mı? Cumhurbaşkanı Abdullah Gül orada, Başbakan Tayyip Erdoğan orada, Meclis Başkanı Cemil Çiçek orada, Japonya Başbakanı Şinzo Abe orada...
Ve daha sürüyle önemli şahsiyet...
Öngörülebilen tehditlere karşı bütün tedbirler elbette alınmıştı. Ama ilk bakışta herhangi bir eksik-gedik olmasa da, daima bir boşluk vardır. Ya da şöyle diyelim: Her zaman güvenlikte öngörülemeyen faktörler olabilir.
İşte bunu göz önüne alan büyük devletler önemli yöneticilerini aynı uçağa bindirmez.
Mesela dünyanın en güvenli uçağına sahip olmalarına rağmen, ABD Başkanı ile Başkan Yardımcısını aynı uçağa binmiş olarak göremezsiniz.
Devletler böyle de şirketler farklı mı?
Dünya çapında faaliyet gösteren uluslararası şirketler, önemli yöneticilerini aynı uçağa bindirmez.
Yani bir numaralı yönetici ile iki numaralı yönetici aynı uçakta olmaz.
Biz ise dün...
Bir, iki ve üç numaramızı...
Yani Cumhurbaşkanımızı, icabında onun görevini üstlenecek olan Meclis Başkanımızı ve Başbakanımızı... İlk resmi seferini yapmak üzere olan bir metro trenine bindirip Boğaz'ın altına gönderdik.
Niye böyle oldu? Çünkü iki bayramı birden kutladık: Cumhuriyet Bayramı ve Marmaray Bayramı...
Muhakkak ki bu büyük coşku, (gerçekleşme olasılığı çok az da olsa) muhtemel riskleri bizlere unutturdu.
Allah'a şükür, neyse ki hiçbir sorun çıkmadı: Üsküdar'dan binip Yenikapı'dan çıktılar.
Ancak bu tip coşkular, güvenliği elden bırakmamıza yol açmamalı. Dün siyasi güvenliğimizi riske attık. İnşallah bir daha olmaz.