Sorun şu: Yetişkinlerde de rastlanıyor ama genellikle ergenlere ve genç yetişkinlere has bir rahatsızlık...
Odalarına çekiliyor, çok uzun süre çıkmıyorlar...
Aylarca, hatta bir yıldan fazla sokağa adımını atmayanlar oluyor.
Japon psikologlar buna hikikomori adını vermiş.
Hikikomori, Türkçeye, "elini ayağını çekmek", "içine kapanmak" diye çevrilebilir.
Sosyal hayatlarına son veren gençlerin sayısı Japonya'da milyonu aşınca...
Psikolog Saito Tamaki sorunu inceliyor ve çalışmasını Hikikomori adıyla yayınlıyor.
Yeni değil: Saito Tamaki'nin kitabı 1998'de piyasaya çıktı. Bugün Japonya'da 3 milyon 600 bin kişinin hikikomori olarak yaşadığı tahmin ediliyor.
Kitabın Amerikan baskısı ise bu ayın başında yapıldı. Japonya'da 'best seller' olmuş bir kitabın, ancak 15 yıl sonra İngilizceye çevrilmesinin bir anlamı olmalı...
"Acaba bunun nedeni ekonomik kriz mi?" diye düşündüm. ABD krize girince birçok insan işini kaybetti. Belki de bunların bir kısmı odalarına kapanmıştır. Kitaba ilgi bu yüzden olabilir.

Siz de çevrenize bakın
"ABD'deki ve Japonya'daki bu rahatsızlıktan bize ne" demeyin... Dün Türkiye'deki işsizlik verileri açıklandı.
Aralık ayında genel işsizlik oranı yüzde 10.1 çıkmış... Daha önemlisi, tarım dışı (kentlerdeki) işsizlik yüzde 12.4'e ulaşmış.
Milyonlarca işsiz içinde mutlaka kendi içine kapananlar olmuştur, olacaktır.
Unutmayalım ki, bizim aile yapımız buna çok uygun.
Bizdeki aileler... Önceleri iş bulamayan...
Bulamadıkça umudunu yitiren...
Ve artık iş aramaz olan çocuklarına anlayış gösterirler. Batı'daki gibi evden göndermek ne kelime, harçlık bile verirler.
İşsizliğin altını çiziyorum, çünkü...
Hikikomori elbette, psikolojik bir rahatsızlık ama ortam onu tetikleyebiliyor...
Uyuklayan rahatsızlığın uyanmasına yol açıyor...
Merak ediyorum: Acaba bizim psikologlar da böyle vakalarla karşılaşıyor mu?
Okurlarımızın çevresinde hikikomori mağdurları var mı?