Olimpiyat Stadı'na gelen takımın, ruhunun Lizbon'da kaldığını hissetmeyen yoktu. Aykut hoca defansı Egemen hariç olduğu gibi değiştirerek çıktı. Orta saha da Emre'yi görmek istedi. Stoch da son günlerdeki çıkışıyla, Moussa Sow'a görev bölgesi değiştirtmişti. Ama kazanmak isteyen, uğraşan bir takım dışında, keyif ve güven vermekten uzak performansla oynadılar.
Emre antrenmanlarda bile belki daha iyidir. Cristian'ın ön tarafa taşıyıp, tehlike yaratacak tek pası yok. Sow ile Webo ise yine kayıplarda... Kuvvetli değiller, stoperlere eziliyorlar, tek çalım atamadılar. Bırakın; kaleyi tutan şut bile üretemediler.
90 dakikayı bir hazırlık maçı gibi yaşadılar. Sezonun süper performansının yanına bile yaklaşamayacak bıkkınlık içindeydiler. Yorgunluk vücuttan, kafalara da sıçramıştı.
Şampiyonluk yemeği soğuyunca, daha sıcakları için bir ara verdiler diyeceğiz ama, her şeyin başını "ciddiyet" olarak tarif eden bu kadroya yakıştırdığımızı da söyleyemeyiz.

DERBİ ARTIK DAHA ÖNEMLİ
İki stoperin ikram pozisyonuyla birlikte Belediye oynamayı da sonlandırdı. Golü korumak için sahalarına ikili-üçlü duvarlar ördüler. Semih ve Salih hamlesiyle Aykut Kocaman tüm riskleri aldı. Rakip ceza alanı'nda hem kalabalık, hem de tehlikeli olmak istedi. Rakip biraz daha geri çekildi, biraz daha tedirgindi.
Kanatları denemeye başladılar. Oyun alanını genişletip, bir koridor yaratmanın peşine düştüler. Ama olmadı.
Zorlu fikstürü içinde Belediye bir nefes almanın peşindeydi ve yakaladığı ortamı da iyi değerlendirdi. Sert oynadılar, bir an bile konsantrasyon zaafı yaşamadan tek gollerini korudular.
Aykut Kocaman'a düşen; takımını tekrar motive edip, hem Ziraat Türkiye Kupası'na, hem de ligin "ağabeyinin" belli olacağı derbiye hazırlamak. Sezonun performansının, mutlaka cilalanması lazım çünkü.