Pek çok ailenin başına dert olan 'kardeş kıskançlığı' aslında kader değil. Nöroloji uzmanı Dr. Mehmet Yavuz, aileleri 'kardeş kıskançlığı'na karşı uyardı:
Çocuklarda kardeş kıskaçlığı, annenin ikinci çocuğa hamile olması ile birlikte başlar.
BAZILARI BELLİ EDER
Ortalama 3 ile 8 yaş arasında daha yoğun yaşanır. Çünkü bu dönemde çocuklar mantık kavramıyla değil daha çok duygu yönlendirmeleriyle yaşamı analiz ederler.
Ufak bir çocuk için yeni bir kardeş çocuğun artık anne ve babası tarafından daha az sevileceğine, bütün ilginin yok olacağına, oyuncaklarının bir başkası tarafından alınacağına işarettir.
Çocukların kardeş kıskançlığını yoğun şekilde yaşaması çocukta davranış bozukluklarına, iştah kaybına ve psikolojik birçok rahatsızlığa yol açabilir. Bu durum zamanla bir psikiyatri yardımı gerektirebilir.
Bazı çocuklar kardeşlerini kıskandığını açıkça belli eder. Bebeği sevmediğini ve evden gitmesini istediğini söyler.
Bazı çocuklarsa kardeşe aşırı ilgi gösterip anne ve babasının kaybettiği ilgisini geri kazanmaya çalışır. En sık görülen kıskançlık sorunları; daha önce kazanılmış davranışlarda gerileme, alt ıslatma, parmak emme gibi durumlardır.
Ebeveynlerin bilmeleri gereken en önemli şey; kardeş kıskançlığının doğal bir duygu olduğudur. Çocuğu bu duygudan ötürü suçlamak, yargılamak, cezalandırmak son derece yanlıştır. Çocuğun kardeşini mutluluk içinde kabul etmesini beklemek doğru değildir.
