Sinema yazarları genelde 'kayıp filmler'e bayılır. Hep onların gizli bir hazine olduğunu ve lanetli olmanın, çoğu zaman düzeyli olmakla eşanlamlı olduğunu düşünürler. 'Çağan Irmak'ın ilk filmi' gibi bir yafta taşıyan ve 2002 İstanbul Film Festivali'nde gösterildikten sonra kayıplara karışan bu film de yapımcısı tarafından altı yıl sonra ve söylenene göre, Irmak istemediği halde gösterime çıkıyor. Merak etmez misiniz? Özetle, bir özel okulda bunalım geçiren öğrenci Bahadır, silahla sınıfı rehin alır. Çağırdığı polis ve TV ekipleri önünde, her birinin en büyük sırrını açıklamasını ister. Böylece gencecik insanların kimi gizleri ortaya çıkar, ama Bahadır oyunu sonuna dek sürdürecek değildir. Kendi hesabıma, filmi gördüğüme memnunum. Çağan, sevdiğim bir yönetmen ve onun ilk adımlarını görmek ilginç oldu. Üstelik ilk filminde bile sinemanın alfabesini doğru kullandığı, hayli kalabalık sahneleri başarıyla yönettiği, her zaman kamerayı nereye koymayı bildiği ve de oyuncu yönetimini kavradığı rahatça söylenebilir. Ama öte yandan film, çok şey birden söylemeye çalışıyor; şematik bir yapıyı kıramıyor ve yer yer özenti kalıyor. Örneğin sözü edilen anne-babalar hep kötü: Biri seks düşkünü bir anne, öbürü otoriter ve zalim bir baba, bir diğer anne ise dengesizliğiyle oğlunu ruh hastası yapmış. Yani çok kategorik bir bakış... Polis ve TV'cilerle ilişkilerse bir Amerikan filminden fırlamış gibi duruyor. Yani Çağan, kısmen haklı: Film, Babam ve Oğlum'un yaratıcısı için daha çok bir eskiz düzeyinde kalıyor. Ama meraklıları için görmeye değer bir eskiz...

BANA ŞANS DİLE * *
Yönetim ve senaryo: Çağan Irmak / Görüntü: Cenap Cevahir / Müzik: Aria / Oyuncular: Rıza Kocaoğlu, Deniz Uğur, Melisa Sözen, Nilgün Belgün, Volkan Severcan, İsmail Hacıoğlu, Levent Sülün, Berke Üzrek, Başak Daşman, Bülent Seyran / Muhteşem Film yapımı.