Engellilerin 'Melek Anne'si

Hani deriz ya hep asıl engel zihinlerdedir diye. Bu çok doğru bir söz. Ben de engelli sözünü hiç sevmem, genelde engellenen diye adlandırırım bu kişileri. Çünkü onlar gerçek özürlerinin dışında her şeyi yapabiliyorlar. El işi yapmaktan, şarkı söylemeye hatta enstrüman çalmaya kadar… Sağlıklı insanlardan farkları var elbette. O da hayata karşı fazla fazla gösterdikleri azimleri… Ama onlar hayatta hep engellenen taraf oluyor. Çünkü yollar, tuvaletler, kaldırımlar, bankamatikler, parklar, toplu taşıma araçları, genelde onlar düşünülmeden tasarlanıyor. Ailesinde engelli hiç kimse yokken, onların gözüyle bakabilen, ellerinden tutan çok az insan var. Bunlardan biri de Hülya Bostanoğlu. Asıl mesleği eczacı ancak müzik tutkusu nedeniyle 50 yaşından sonra konservatuvar okumuş. Bunun sebebi görme özürlü olduğu için konservatuvara girmesi engellenen bir arkadaşı… Hülya Hanım, bu arkadaşına bir söz vermiş ve o sözü tam manasıyla yerine getiriyor. Çünkü o yaptığı tüm işlerle onların gözü, kulağı, sesi, eli, ayağı oluyor. Engellilerin 'Melek Annne' diye adlandırdıkları Hülya Bostanoğlu'nun sayesinde açılan Antalya Engelliler Sanat Evi'nde kuş cıvıltıları gibi neşe dolu sesler yükseliyor. Burada engeller unutularak şarkılar, türküler söyleniyor, el sanatları yapılıyor, rehabilite eden sohbetler, kahkahalar yaşanıyor. Onlar engelli değil. Onları göremeyen, kulak ardı eden her kimse, asıl engelli odur. Hülya Bostanoğlu ile sohbetimiz sırasında, yürüme engelli Hasan Sarıkaya ile de konuşma fırsatı yakaladım. Bana kentteki sıkıntılarını anlattı… Tramvay tam engelliler için yapılmış ama komik olan tramvaya giden yoldaki rampanın yüksekliği, bu yüzden yardım almadan asla tramvayı kullanamıyorlar. Engelli maaşı çekmek istiyorlar ama bankamatiğe çıkan rampa yine kullanıma elverişli değil. Antalya'da engelliler dışarı çıkınca su veya çay içmekten çekiniyorlar çünkü engelli tuvaleti yok denecek kadar az… Yani engelliler rahat rahat tuvalete dahi giremiyorlar, diğer sıkıntıları siz düşünün…

MÜZİK AŞKI
Hülya Bostanoğlu, 1973 yılında Ankara Eczacılık Fakültesi'nden mezun olmuş ancak çocukluktan bu yana aklında hep müzik varmış. Bu sevgisi aileden geliyormuş: "Çocukluğumdan beri hayatımda hep müzik vardır. Lisede eğitim görürken bu merakımı bilen öğretmenim beni körler korosuna yönlendirdi. Benim gibi konservatuvara gitmek isteyen, müzik konusunda çok yetenekli görme engelli bir arkadaşım vardı. O yeteneğine rağmen sırf görmediği için konservatuvara girmeye hak kazanamadı. Bu durum benim içimi o kadar acıttı ki 'Ben bir gün senin yerine okuyacağım ve engelli arkadaşlarla bilgimi paylaşacağım' demiştim o söz hep aklımdaydı. Daha sonra eczanede çok yoruldum. Eczaneme ara vererek konservatuvara başladım."

ARKADAŞINA SÖZÜNÜ TUTTU
50 yaşından sonra Antalya'da konservatuvar eğitimi alan Hülya Bastanoğlu, arkadaşına verdiği sözü fazlasıyla yerine getirmiş: "Antalya'da engellilerle birlikte bir yola çıktım. Ev ziyaretlerine başladım. Arkadaşımın o yaşadığı sıkıntıyı hep yüreğimde hissettim. Ailemde engelli olup olmadığını sorup duruyorlardı. Çok şükür yok ama ben o zor hayatları hep yüreğimde hissettim, o hayatları nasıl kolaylaştırır nasıl renklendiririm diye düşündüm. İlla öyle olmanız gerekmiyor. Yürekle, inanarak, severek çıkarsanız bu yolculuğa onların hiçbir engeli kalmaz hayatta."

BURADA ÖZGÜRÜZ
Engellilere evlerine tek tek ziyaret ederek ulaşmış Hülya Hanım. Önce derneklere üye olmuş, buralarda yeterince özgür olamadıklarını hissetmiş. 1 yıl önce de Antalya Engelli Sanat Evi'ni kurmuş. Çok ciddi yetenekleri olan ama bunları fırsat verilip değerlendiremeyen engelliler, Antalya Engelli Sanat Evi'nde çok özgür hareket ediyor. İsteyen el işi yapıyor, isteyen şarkı söylüyor. Dolayısıyla hayata daha mutlu bakıyor: "Evimizde çok mutluyuz her gün sanatın bir dalı paylaşılıyor gönüllülük esasına dayalı çalışıyoruz. Bütün öğretmenlerimiz de gönüllü."

MİMARİ ENGELLER SIKINTISI
Hülya Bostanoğlu bunları anlatırken bir de sanat evinde görevli Hasan Sarıkaya ile engelli sorunlarıyla ilgili konuştuk. Burada sağlıklı insanlara faydalı olmak istediklerini anlatıyor: "Sağlıklı insanlara faydalı olursak belki daha çok dikkatlerini çekeriz. Önemli olan evden çıkmayanları buraya getirebilmek. Kendi kendine gelen çok az. Gelebilmeleri için akülü araba lazım. Çok fazla ihtiyaç var. Mimari engeller önemli. Çoğu insan bu yüzden dışarı çıkamıyor. Tuvalet sorunu var. Çay, su içmesi gerek nerede görecek ki bu ihtiyacını. Yerel yönetimlerin bu konuda hassas olmalarını istiyoruz. Antalya'da tramvay hattı var. Engellilerin kullanabileceği şekilde de yapılmış ama oraya gidebilmek önemli. Oraya kadar gidebilmek çok zor. Gidebilirsek tramvaya da bineceğiz.

HİÇBİR BEKLENTİMİZ YOK
Antalya Engelli Sanat Evi'nin kimseden maddi bir beklentisi olmadığını yineliyor, yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorlar. Hülya Hanım ve Hasan Bey sık sık 'Hiç kimseden bir beklentimiz yok' diyor. Manevi olarak destek istiyorlar:

BURADA AİDAT ALINMIYOR "
Türkiye'de bazı insanlar bizi dilenci gibi gösterip engellilerin sırtından para kazanıyor. Aidat yok burada alınmıyor. Para, pul işi burada olmaz. Müzik dinleriz, şarkı söyleriz. Bizim koroda acı yok, keder yok, arabesk dinlettirmez bize Hülya Annemiz. Müslüm yasak. İsteyen her engelli arkadaş gelebilir kapımız açık."

NE YAZIK Kİ BENZERİMİZ YOK
Hülya Hanım ve diğer gönüllüler, onların hayatını daha nasıl kolaylaştırabilirler diye canla başla çalışıyor. Takı tasarımı, el işleri, müzik, seramik, hediyelik eşya, boyama ve dans yapılıyor. Kişisel gelişim uzmanları eğitim veriyor. Yani burası dört dörtlük bir okul gibi: "Bir hayat yolculuğunda birlikte yürüyoruz. Bu ev Türkiye'de ilkmiş. Buranın ne yazık ki benzeri yok. Keşke çok fazla olsa. Buna çok üzülüyorum. Keşke çok olsa. Bunu yapmak hiç zor değil. Biz kimseden bir şey istemiyoruz. Her şeyimiz var. Yerel yönetimin çatısı altında da değiliz. Biz ne kadar özgür olursak o kadar mutluyuz. Bunu hep birkaç örnekle yaşadık. Bu grup özel, buradaki insanların hepsi çok özel. Kimse bize gidip orada bir konser verin, gelin şunu bunu yapın dememeli. Programları biz kendimiz yapmalıyız. Sanat estetiktir, biz kural dışıyız. Böyle daha mutluyuz. Bizde yaş sınırı, engellilik çeşidi yok. Tüm engellilere kapımız açık."

AİLEMDEN ÖNCE BURASI GELİYOR
Hülya Bostanoğlu bunları yaparken elbette ki yalnız değil. Çünkü ona sonuna kadar destek olan eşi ve çocukları var: "Çevremdeki insanlar yaptığım bu işe çok güzel bakıyorlar. Aileme çok şey borçluyum. Çünkü çoğu zaman benim önceliğim burası. Çocuklarıma da şunu söylüyorum; 'Siz gidebilirsiniz, yapabilirsiniz, pişirirsiniz, yersiniz ama burası daha önce gelir kusura bakmayın' diyorum. 2 oğlum 2 gelinim 2 torunum var. Onlar da severek yanımdalar. Eşim de böyle.

'ECZANEM DE HİZMETLERİNDE'
Hülya Bostanoğlu, 8 yıl ara verdiği eczanesini 7 ay önce tekrar açmış. Bazı engellilerin sıkıntılarını gidermek ve onlara yardımcı olmak için mesleğini yeniden icra ediyor: "Ben mesleğimle de onlarlayım. Yeni eczanem onların dualarıyla oluştu, kendiliğinden hediye gibi oldu. Düşünmediğim bir zamandı. 8 yıl aradan sonra gelinimle birlikte yola çıktık. Görme engelli bir hanım doğum yaptı, çocuğu havale geçiriyordu. Konuşan bir termometre alması gerekiyordu, alamıyordu. Eczacı arkadaşlarımdan çok yardım alarak onu sağladım. Yarın bu tür sıkıntılar olursa en azından bir eczanemiz olur çözeriz."