Saat 12.45. Ankara OSTİM. Cuma saati. Abdulkadir Geylani Camii tıklım tıklım dolu. Filanca merkeze, falanca kuruma yakın bir yerde değil. Birilerine özel olarak görünme çabasında kimse bulunmuyor. Cemaat profili Türkiye ortalamasının yansıması.
Dayanışmadan, kardeşlikten söz ediliyor. Sabır öneriliyor. Dua edilmesi isteniyor. Musibetlerden ders çıkarılması salık veriliyor. Terör lanetleniyor, hainlerin fırsat bulamaması dileği tekrarlanıyor. Ve tabii ki Cumhuriyetin 88. yıldönümü kutlanıyor. Şehitler anılıyor. Gazilere şükran duyguları dile getiriliyor. OSTİM'deki patlamadan sonra yeniden inşa edilen binalarda dükkan açanlara hayır işler temennisi iletiliyor. Sonra... Hayat tüm canlılığı ile sürüyor. Sessiz yığınlar günlük telaşın içine dağılıyor.
"İşte Türkiye bu!" Sıradan insanların feraseti, olgunluğu, işbirliği... Huzur ve istikrar arayışı... Hak ve özgürlük mücadelesi paravanı ile gizlenen kanlı eylemlere karşı vakur duruşu. Yüreklerde patlayan isyanı, aklı selimle bastırma başarısı. Her türlü oyuna, planlamaya, sosyal dokuyu bozmaya dönük tezgaha rağmen toplumun mayası sağlam. Dışarıdan bakanların anlayamayacağı ama Türkiye'yi ayakta tutan formül burada gizli: "Sadeliğin gücü."