28 Şubat soruşturması, dün gerçekleşen operasyonla ciddiyet kazandı. Şimdilik gözaltına alınan en üst görevli asker Çevik Bir. Eğer, hesap sorulacaksa, 28 Şubat'ın emirkomuta zinciri içinde gerçekleştiği unutulmamalı. Çevik Bir, Genelkurmay 2. Başkanı sıfatıyla gelişmelerden sorumluysa, bunun ucunun dönemin Genelkurmay Başkanı İsmail Hakkı Karadayı'ya uzanması doğal. 28 Şubat bir darbe teşebbüsüyse, "Bin yıl sürecek" diyen Hüseyin Kıvrıkoğlu bu darbenin neresinde görülmeli?
28 Şubat'ın bir psikolojik harekât ile amacına ulaştığını da biliyoruz. Dolayısıyla medya ayağı ve sivil toplum örgütlerinin desteği mevcut. Ama buradan hareketle, davayı, onları da kapsayacak biçimde genişletmek, yargıyı içinden çıkamayacağı bir noktaya sürükler. Sözgelimi, hepimiz, Refahyol aleyhine bildiri yayınlayan "Mahşerin Beş Atlısını" (TOBB, Türk-İş, DİSK, TİSK, TESK) hatırlıyoruz. Ama Refahyol'a cephe aldılar diye onları darbeci mi ilan edeceğiz? Veyahut brifinge katılan gazetecileri ve yargı mensuplarını? Hükümeti kurma görevini Tansu Çiller yerine, Mesut Yılmaz'a veren Süleyman Demirel'i? Hükümeti, milletvekili transferi yoluyla kuran Mesut Yılmaz'ı? 1995'te Meclis'e 135 milletvekiliyle giren DYP, 1997 sonunda 95'e inmişti. Partiden ayrılanlar, Yılmaz hükümetine güvenoyu verdiler. Hürriyet, "28 Şubat silâhsız kuvvetlerin eseri" diye manşet attı fakat herhalde Genel Yayın Müdürü, arka planda Silâhlı Kuvvetler, brifingler, MGK toplantıları, korkutma ve sindirme operasyonları olmasaydı böyle bir "eserin!" ortaya çıkmayacağının farkındaydı. "Değdi" "değmedi" metoduyla, çok uç noktalara uzanabiliriz. Özetle, 28 Şubat'ta rol alan çok sayıda kişi var. Bunları etik açıdan eleştirebiliriz. Ama bana göre, dava çok kapsamlı tutulmamalı; özü zedelenmemeli. Yaratılan geniş mağdur kitlesiyle yargılamalar tartışma hale getirilmemeli. Ve tabii bir de, yeni bir tutuklama furyası başlatılmamalı.