Din Kardeşliği, Bu kavramdan birilerinin rahatsız olduğunu ibretle görüyoruz. Doğu- Batı ve bütün coğrafyasıyla ülkemizdeki halkların, insanların birbirlerine duydukları manevi bağın adı "din kardeşliği" dir. Müslüman Müslüman'ın kardeşidir. Bu cümle, iman ve din beraberliğini simgeler. Eşitlik, hürriyet, özgürlük gibi kavramlar bu manevi bağla çelişmeyen ve kutsal kabul edilecek haklardır. Birini diğerine aykırı veya düşman görmek ya cehalettir veya art niyettir. Elbette milletin diniyle ilgili olmayan kişiler ,din kardeşliği kavramından da rahatsız olurlar.
Baş Örtüsü: Yıllardır konuşuldu. Nur suresinin 31. ayeti bu konuda açık ve net hükmünü ortaya koyuyor. Hz. Peygamber (s.a.v.)'in uygulaması da ortada. Hüküm belli. İslamda tesettür farzdır.
Kişi uyar veya uymaz. İnkar etmedikçe Müslümandır. Gerisi artık Allah (c.c.) ile kul arasındadır. Daha bunun neyini tartışıyoruz. Veya sorup duruyoruz?
Koca Dayağı: Hayır efendim. Koca dayağının dinle-İslam'la hiçbir ilgisi yoktur. Kimliğinde dini Müslüman yazılmış diye adamın yaptığı her türlü zulmü dine mi dayandıracaksınız? Böyle bir haksızlık olabilir mi?
Dayak rezilliktir. Kadına şiddet kabul edilemez. Dayak; Yüce Rabbin insana doğuştan verdiği onurunu çiğnemektir. Hiçbir erkek; kadınına bana itaat zorundasın diyerek şiddet uygulayamaz.
İmam - Hatib okulları: Daha önce yazdım. Ben de İmam-Hatib mezunuyum. Bundan gurur duyuyorum. Bu okulların manevi dünyamızda ayrı bir yeri var. Elbette diğer liselerimizde bizim okullarımız. İmam-Hatib'in ise özel bir konumu var. Bu bir tutkudur.
Ancak; İmam Hatiplerdeki talebelerin daha donanımlı yetişmeleri gerekir. Bu okullarda Meslek dersi dışındaki derslerin hocaları ve talebeler arasında iletişim çok sağlıklı gidiyor mu acaba? Öğrencilerin üzerlerinde bir baskı olmamalı. Ve öğrencilerin horlanma hissiyatı içinde olmamaları gerekir.Bu konuda biraz daha ilgi ve hassasiyet gerekir. İmam Hatipler,İslam aleminde örneği olmayan büyük bir kazanımdır. Korunmalıdır. Ama bu gerçek, eksikleri görüp yazmaya engel olmamalıdır.
Tövbekarlara Alaycı Bakmak; Bu başlığı uygun gördüm. Bazı insanlarımız, yıllar sonra İslam'ı yaşantıya dönüyorlar. Eksiklik ve günahlarından tövbe ediyorlar. Alkışlanacak, sevinilecek bir durum. Ben böyle birini görünce Rabbe hamd ediyorum.
Ancak bazı insanlarımızın, yazar-çizerlerin bu hususta alaycı bir tavır içine girdiklerini dehşetle görüyorum.
Allahtan korkun! Siz de onlar gibi olabilirdiniz. Hidayeti mi sorguluyorsunuz.? Hidayeti mi kıskanıyorsunuz.?
İflah olmaz hastalıklarımız var; Bu yılda tedavisi zor manevi hastalıklarla boğuştuk..
Toplumu mahallelere ayırdık. Kıskançlıktan kurtulamadık. Çekememezlik kanımıza girmiş. Tahammülsüzüz. Hoşgörü yok. Benden olmayan düşmanımdır, havasından kurtulamadık.
İnsanları kategorize etmekten vazgeçemedik. Gerginlikten uzaklaşamadık. Birbirimizin mahremini gözetlemekten uzak durmadık. Yüce Rabbimizin verdiği hürriyeti bile insanlara çok gördük.
İnsanları gizlice dinledik. İnsanları tuzağa çekmeye çalıştık. Tuzağa düşmeyenlere düzmece tuzaklar hazırladık. Mezarın hesabını hiç yapmadık. Günün birinde toprağa, böceklerin kucağına yatacağımızın ve yaptığımız her şeyin hesabını vereceğimizin şuurundan uzak yaşadık. Yazık.
Nefsimizi sevdik, Allah'ı sevemedik: Görüntü maalesef böyle. İbadetimize bile korku hakim. Hem heva ve hevesimizden sıyrılamadık, hem her türlü günahı işledik ve hem de cenneti tapulu arazimiz gibi gördük.
Yeryüzüne gönderilen en tılsımlı duygu "sevgi" dir. Elbette bu sevgilerin başında Allah sevgisi, Peygamber ve kutsal kitap sevgisi gelir.. Sonra; annebaba, evlad sevgisi, eş sevgisi, insan sevgisi, hayvan sevgisi, bitki sevgisi, varlığın sevgisi, kainatın sevgisi gelir.
Bir arabanın ezdiği bir kedi veya köpeğin kenara atılmış parçalanmış vücudunu gördüğünüzde içinizde bir şeyler kopmuyorsa o sevgiden eser yok demek ki...
Akan insan kanıdır: 2012 de yine insan kanı aktı ve özellikle de Müslüman coğrafyasında. Yine çocuklar katledildi. Gözü dönmüş zalimler, müslümanların ayağa kalkmaması, ülkelerini ileriye taşımamaları için ne gerekiyorsa onu yapıyorlar. Kendi elleriyle kendi topraklarını imha ettiriyorlar. Elbette bu karanlık gecenin bir sabahı vardır.
İnanıyorum ki şafak karanlığın en kesif olduğu yerden doğacaktır. Ümitliyim. Umutluyum. Çünkü ümitsizlik küfürdür. Şirkle bir tutulmuştur.