Cuma sabahı sinemada o filmi izlerken kafamın içinde eski bir Mazhar Alanson şarkısının sözleri değişmiş hali dönüp durdu: 'Duygu, biraz duygu, bütün istediğim buydu...' Filmin başrolündeki minik kızın ismi Duygu'ydu. Çölde vaha bulmuş bedevi gibi, filmin verdiği o sıcacık duyguya dört elle sarıldım. Meğer haber bültenlerinin dramatik sarmalıyla çevrelenmekten nasıl da yorgun düşmüş yüreğim... Terörün, vahşetin, dehşetin dağladığı ruhum, meğer nasıl da göz merceğinden geçip kalbin perdesine düşen 'gerçek duyguya' hasretmiş...
Bir kızla babasının hikayesini anlatan 'Sen Benim Her Şeyimsin' filminde sadece duygulanmadım. Pek çok bilgi ve tecrübeyi de cebime koyup çıktım salondan. Peki neydi onlar?
1- Bazen bir taksiciye verilen 50 lira, insanın hayatta yaptığı en büyük yatırım olabilirmiş.
2- İnsan hayatında küçücük gibi görünen sekiz yıl, bazen kocaman, dolu dolu geçen bir ömre denk gelebiliyormuş.
3- Senin zaman dediğin şey; kaderin, üzerine biçtiği elbiseymiş. Bazen cuk diye oturur, bazen dar gelir, bazen bileklerinde düdük gibi kalırmış...
4- Önemli olan, nüfus kağıdında 'baba adı'nın karşısında yazan 'isim' değilmiş. Mühim olan, o ismin içini dolduran 'cisim' imiş!..
Geç baba olmanın, insanın üzerinde yarattığı bir baskı var: 'Ya evladımın en ihtiyaç duyduğu yıllarda onun yanında olamazsam' duygusu. Ama hesabı, kitabı bir tek Yüce Allah bilirmiş. Bu da beş...
Tolga Çevik, 'Ortak bir anımız olsun' diye, kızıyla birlikte kamera karşısına geçmeye razı olduğunu söylüyor. Bana göre fazla tevazu gösteriyor. Belki bu yazıyı kesip aile albümüne koyar. O nedenle tarihe, yarının o büyük oyuncusu için bir not düşmek farz oldu: Sevgili Tolga, şahane veledin Tuna'ya söyle; dört ay önce kız babası olmuş, 50 küsur yaşındaki adamı sinemanın kuytu koltuğunda hüngür hüngür ağlatmak neymiş, ilk fırsatta soracağım ona...