Bunları 80 öncesinde de aynen yaşamış mıydık? Bizleri felakete sürükleyen çirkin senaryonun son sahnesinde medyaya yönelen kurşunlar yok muydu? Demek ki film, vizyondan kalkmamış... Star Medya Grubu'nun önce İkitelli'deki binasına tahrip gücü son derece yüksek bir bomba konuldu. Ardından, grubun üst düzey yöneticisi Murat Sancak, otomobilinin içinde saldırıya uğradı. Neyse ki sıkılan 21 kurşundan hiçbiri, ona ve şoförüne isabet etmedi.
Görüyorum ki, medya bu saldırıları içtenlikle kınamak adına tek vücut olamıyor. Konulan bombaların, sıkılan kurşunların, tıpkı Çetin Emeç, Abdi İpekçi, Uğur Mumcu saldırılarında olduğu gibi öncelikli düşünceyi ve demokrasiyi hedeflediği görülmüyor, görülmek istenmiyor. Anlı şanlı köşe yazarları, sırf kendi fikirlerine muhalif gördükleri için 'Saldırıyı kınamamız şart mı?' ya da 'Star'ın alması gereken dersler' gibi yeni felaketlere davetiye çıkaran kinayeli ve dahası tehlikeli başlıklar atabiliyorlar.
Namlunun ucu medyaya döndüğü zaman, kurşunun adres sormayacağını en iyi biz biliyoruz. Bu acımasız gerçeği ne çabuk unuttuk?
Bir de... Fransız mizah dergisine yapılan saldırıyı, Fransızlar'dan daha büyük bir tepki ile kınayan sözde demokrasi havarileri, Star'a yönelik saldırılar konusunda niye Fransız kalıyor, nedenini bilen var mı?