ŞAHANE, şahane, şahane... Hem Zorlu'nun yeni alışveriş merkezi, hem son derece modern tarzda dizayn edilmiş, her türlü donanıma sahip kültür merkezi ve sahneleri, hem de Sadri Alışık Tiyatrosu'nun sahnelediği Kafkas Tebeşir Dairesi oyunu...
Aslında hepsini ayrı ayrı anlatmak isterdim ama gündem yoğun ve yerimiz hepsini birden sunmaya müsait değil.
En iyisi sadece oyundan söz edeyim...
Bir oyuncu, bir eseri ancak bu kadar forse edebilir. Levent Ülgen'e bayıldım. İlk perdede yok.
İkinci perde de ortaya çıkıyor ve Brecht'in bu tiyatro klasiğini alıp başka bir yere götürüyor. Diğer oyuncular da sanki onu bekliyorlarmış gibi bir anda canlanıp havalarını bularak, Kafkas Tebeşir Dairesi'nin içine hepimizi birden alıveriyorlar.
Umutsuz Ev Kadınları dizisi ile oyunculuk perspektifini en az 180 derece daha genişleten Songül Öden, izleyicideki karşılığını gün be gün artırıyor ama bir İlknur Güneş var ki, tek kelime ile döktürüyor.
Aynı zamanda oyunun yardımcı yönetmenliğini de üstlenen Güneş, karlı İstanbul gecesinde içimizi nasıl ısıttı anlatamam.
Yönetmen Barış Erdenk'e ise alkışların en büyüğü. Bu oyunu daha önce farklı ekiplerle en az iki kez izlemiştim ama bu kadar değişik ve cazibeli bir yorumla ilk kez karşılaştım.
Birbirinin tıpkısı dizilerden bunalanlara ve 'analığın' ne demek olduğunu yeniden hatırlamak isteyenlere Kafkas Tebeşir Dairesi'ni 'şiddetle' öneriyorum.