Bu yarışma jüriliğinden ne zaman emekli olacağım bilmiyorum. Gerekli 5 bin iş gününü çoktan doldurdum ama pazar gecesinden itibaren yine koltuktayım. Bu kez işimiz "ahkam kesmek" değil, türkülerin kirini pasını almak, filtre etmek, durulayıp, en "hakiki" halleriyle izleyicilere sunmak. atv'nin "Türkünü Söyle" yarışması için sevgili hocalarımız Zafer Gündoğdu, Arif Sağ ve Belkıs Akkale haftalardır Türkiye'yi dolaşıyorlar. Ben Zara ile beraber ilk kez pazartesi günü adayların bir bölününü izleyebildim. Ve bu "tarama" işinin ne kadar zor olduğunu orada görüp, anladım. Çünkü memlekette ne yazık ki "türkü" anlayışı değişmiş. Türkü söylemek için mikrofonu eline alanlar, arabeskle ve popüler kültürün ticari kaygılarıyla kirletilmiş "türkü benzeri" şeyleri söylemeye çalışıyorlardı. Hatta içlerinde, söylediği türkünün sözlerindeki anlamı bilmeyenler de vardı. Örneğin bir kızcağız, "Çeşm-i siyah"ı "Çeşme siyah" diye söyledi ısrarla... Görünen o ki, aşıkların, ozanların o en saf, duru ve özlü haliyle okuduğu güzelim türküler, eğlence kültürünün masalarına meze olmuş. Türkü barlarda sahne alan bazıları "Gırtlak nağmesi yapmazsam, millet beğenmez, eğlenmez" diye o güzelim eserleri eğip, bükmüşler. Türkü bahçemizin içi ayrık otlarıyla dolmuş yani... İşte "Türkünü Söyle" bu kaygıyla naçizane bir elek vazifesi görecek. Türkülerdeki erozyonu önlemek için yamaçlara ağaç dikecek. Jürisi "kılavuz", yarışmacıları "görevli" olacak. Her şeyden önce taşın altına elini değil, "kendisini" koyan yapımcı Ahmet Bayram'ı tebrik ediyorum. Bu işin piri Arif Sağ, türkülerin sultanı Belkıs Akkale, yeni neslin kulağına gerçek türküleri değdiren, hanımefendi kişiliği ve zarif duruşuyla takdir toplayan Zara ile aynı resim karesinde buluşmak bile benim için büyük onur. Hele ki programın sunucusu, gerçek türkü dostu Oktay Kaynarca olunca, gel de türkünü söyleme... Vira bismillah!