Basında köpek sevgisini yazanlardan biriyim: Erdal Şafak ve Ömür Gedik gibi... Bu sevgiyi geç tattım, ama tam oldu. Terrierimizi öyle seviyoruz ki... Bu kez yolculuğa çıkarken, bir köpek çiftliğine bıraktık. Ama giderken öylesine ağladı ki (köpeklerin ağladığını bilenler bilir!), perişan oldum. Neredeyse tüm yolculuğum vicdan azabı içinde geçti! Ama onu gidip almamız da görkemli oldu. Tam bir aile kavuşması! Ancak beterin beteri var. Havaalanında bir sahne gördük: Bir aile, babalarını karşılamaya gelirken iki terrier köpeklerini birden getirmişlerdi. Ve elbette kıyamet koptu. Demek ki, bu işin sonu ve de sınırı yok!