Yine bir Galatasaray klasiği izledik. Yine bir deplasman ve çok kötü oynayan, hemen hiç pozisyon bulamayan, şampiyonluk yarışında önemli bir yara alan bir Galatasaray vardı sahada. Üstelik dünkü kayıp diğer kayıplara da benzemiyor. Çünkü Sivasspor karşılaşması 6 puanlık bir maçtı.
Tüm maça bakıyoruz, Barış ve Arda dışında kazanmak isteyen, top oynamayı arzulayan tek bir Galatasaraylı yok. Hele bir ilk yarı vardı ki, müthiş can sıkıcı. Zaten saha futbol oynamaya tam anlamıyla müsait değildi. Pozisyon yok, fazla top kaybı, kaliteyi oldukça düşürdü. Aslında maçın kırılma noktası Galatasaray'ın 10 kişi kaldığı 45. dakikaydı. Ümit Karan atıldı, oyunda dengeler değişti. Arkasından art arda yenen goller maçı Sivas'a getirdi.
İlginçtir Sivas geçen yıl üç büyükleri pek yenemiyordu. Bu seneye baktığımızda da evlerinde önce Fenerbahçe'yi dün de Galatasaray'ı yendiler. Bu ne anlama geliyor? Cevabı çok açık. Dünden sonra Sivasspor en az diğer birkaç takım kadar şampiyonluğa ortaktır.

YİNE HAKEM FİYASKOSU
Sezon başından beri bakıyoruz, Galatasaray deplasmanda iyi oynayamıyor. Dün yenen gollere bakın, ikisi de arka direk golü. Nerede kademe? Böyle defans ve markaj olur mu? Ya Sabri'ye ne demeli? Sözüm ona Milli Takımımızın sağ beki. Balili karşısında ne hallere düştü.
Birkaç yıldır söylüyorum. Türk hakemliği Avrupa'nın en kötü hakemliği diye. Dün de bunu fazlasıyla ispatladılar. Bu ülkede hakemi iter kakarsın, üstüne topu fırlatırsın ama sahada kalırsın. Ancak dün Ümit Karan'ın yaptığını yapınca da oyundan atılsın. Ümit bir ikili mücadelede buzun etkisiyle oyun sahasının dışına düştü. Yerden kalktı, sinirlenmiş ve yerdeki buzları tekmelemiş. Neymiş efendim, hakemin üzerine su sıçramış. Her maçta yaşanan bu masumane reaksiyonun karşılığı koskoca bir kırmızı kart. Üstelik bu olay oyun alanı dışında. Oyun hakem atışıyla başlayacağına çift vuruşla başlıyor. Bu da bir kural hatası. Ondan sonra hakemler bizi rahat bırakın diye haykırıyorlar. Yaptığınız bini aştı ve hala utanmadan suçu başkalarında arıyorsunuz. Yazıklar olsun.